Anda Kitschmann - Znikł czar polnych róż!

Słowa pols.: Andy Kitschmann. Muzyka: Bela Zerkowitz.

  W parku, gdzie cień chłodny gości, 
  Siedzieliśmy: ty i ja... 
  Snując przędziwo miłości, 
  Marząc, co przyszłość nam da?... 
  Słońce świeciło tak jasno!
  W kwiecie przystrajał się świat. 
  Lecz szczęścia skry szybko gasną!... 
  Na kwiaty szron biały padł!... —

     Przyszła jesień już ... —
     Znikł czar polnych róż! —
     Złocą się czerwienią drzewa, 
     A wicher liście rozwiewa!... 
     Skończył się świetlany sen... 
     Jeno łka pusty park 
     Echem cichych skarg.

  Tyś moje szczęście radosne, 
  Treścią mych snów byłaś mi, —
  W oczach twych widziałem wiosnę
  I miłość, co blaskiem lśni!
  Lecz zimny chłód tak nie ziębi, 
  Jak oczu twych pieśń bez słów, 
  Kiedym wyczytał w ich głębi... 
  Zgon mych nadziei i snów.

     Przyszła jesień już... i t. d.

  Samotny w parku dziś błądzę, 
  Gdzie wspomnień tyle co krok... — 
  Milczą bram ciche wrzeciądze...
  Daremnie wytężam wzrok!... 
  Szczęście zniknęło na zawsze,
  Odkąd rzuciłaś ty mnie! 
  Losy dla innych łaskawsze,
  Czemuż są dla mnie tak złe?!...

     Przyszła jesień już ... i t. d. 

---

Pierwodruk w: Estrada, nr 2,1918, str. 25-26;

Źródło tekstu: wg Estrady

klucz: {{{klucz}}}

{{{Gatunek}}}