Camera obscura, r. 1924, nr 50

[edytuj]

• Treść
• Dane bibliograficzne

Gorzkie wspomnienia słodkiej nadziei

"Mam wrażenie, że p. J. Smosarska, której możliwości wykonawcze znałem jeszcze w Szkole Dramatycznej, możeby tej roli sprostała" (p. Lorentowicz o "Świętej Joannie" w nr 337 "Expressu Porannego").

"A wiesz, w Apokalipsie co znaczy bestya"? (Dziady)

W "Słowie Kujawskiem" (25 października 1924) pisze ks. Charszewski, że Anatol France był "kombistą, dreyfusistą i pornografem". Oprócz tego — antychrystem.

"Co jednak jeszcze smutniejsze, to że na pompastycznym pogrzebie pisarza-antychrysta, sprawionym na koszt państwa, syn Wielkiego Adama, starzec dostojny, podjął się roli reprezentanta polskiego ministerstwa wyznań religijnych i oświecenia publicznego!

Tak potężnie złowrogo działa, tak wysoko sięga hipnoza reklamy żydowskiej, stosowanej do ludzi żydowskich, i do persiflażu żydowskiego, stosowanego do przeciwników!

Bo że "wielkość" Anatola France'a jest balonem, wydętym reklamą żydowską, to nie ulega wątpliwości.

Strach pomyśleć, że gdy ciało Polski wyzwolone z kajdan niewoli, to dusza jej, samochcąc, idzie w sromotną niewolę żydowską. Idzie w nią fatalnie o tyle, o ile oddala się od Kościoła".

Niech sobie ksiądz dobrodziej uważnie dzieła Wielkiego Adama przeczyta, a znajdzie takie słowa (Gustaw do Księdza):

"Wstydź się, wstydź się, mój ojcze! Gdzie rozum? Gdzie wiara?
Krzyż jest mocniejszy, niźli wszyscy ludzie twoi,
A kto się Boga boi, ten się nic nie boi"...

O Sienkiewiczu

We Włocławku napisano:

"Sienkiewicz — to potężny Zygmunt wawelski, co serca narodu zniewala do bicia.

Sienkiewicz — to Złoty Róg, to Rota, to Jeszcze nie zginęła" ("Słowo Kujawskie", 26 października 1924).

A w Radomiu tak:

"Czarodzieju nasz harfiarzu,
Na Parnasu wszedłeś szczyt —
Nie stopniowo, lecz odrazu
Stałeś, stoisz sławy syt.
— — — — — — — — —
Na obcej ziemi z lutnią promienną,
Co śpiewała w cudne tony,
A zawsze z myślą o Polsce rdzenną,
Zgasł poeta zasłużony.
— — — — — — — — —
Mogilny całun stulił pieśniarza,
Arcydzieł jego nie zmota,
Bo jak te hymny święte z ołtarza,
Słoneczna Maska da złota.
— — — — — — — — —
Tu klęknie matka wśród dziatek grona
I Twą działalność wylicza —
Więc opowiada z przejęciem ona
Zasługi, prace — moc Sienkiewicza.
— — — — — — — — —
Pośród dróg barwnych i chlubnych szlaków
Maluczkich piecza Cię nęci —
Tyś pośrednikiem bywał Rodaków —
Na wieki cześć Twej pamięci"

("Słowo", 26 października 1924).

Autor: Julian Tuwim

Tytuł: Camera obscura, r. 1924, nr 50

Pierwodruk w: Wiadomości Literackie, nr 50 (50), 1924, str. 6;

Źródło tekstu: Wiadomości Literackie, nr 50 (50), 1924, wyd. Antoni Borman i Mieczysław Grydzewski

klucz: camera-obscura-1924-50