Julian Tuwim - Bajki

   Pomnę dzieciństwa sny niewysłowne,
   Baśń lat minionych wstaje jak żywa,
   Bajki czarowne, bajki cudowne
   Opowiadała mi niania siwa:

   O złotym smoku, śpiącej królewnie,
   O tym, jak walczył rycerzy huf,
   A gdy kończyła, płakałem rzewnie,
   Prosząc: "Nianiusiu, ach, dalej mów!

   Mów dalej, o nianiu, mów jeszcze,
   Aż usnę i dalej śnić będę,
   Niech we śnie spokojnym wypieszczę
   Złocistą, tajemną legendę!

   Złóż z czarów wzorzystą mozaikę,
   Niech przyjdą rycerze tu do mnie!
   Mów dalej czarowną swą bajkę!
   Ja bajki tak lubię ogromnie..."

   Dziś czar dzieciństwa jeno wspominam,
   I często, kiedy siedzę samotnie,
   Marzeń przędziwo znów snuć zaczynam,
   Czar, który minął tak niepowrotnie.

   Znów przeszłość całą mam przed oczyma,
   I kiedy cisza nastanie w krąg,
   Po Andersena sięgam lub Grimma
   I dawne bajki czerpię dziś z ksiąg.

   I czytam, aż sen oczy zmruży
   I przymknie zmęczone powieki,
   Zaznaję cudownej podróży,
   W kraj mglisty, bezbrzeżnie daleki...

   Znużony do snu chylę głowę,
   Upaja mnie sen oszołomnie...
   W samotne wieczory zimowe
   Ja bajki tak lubię ogromnie...

   A czasem smętne moje dumanie
   Przerywa nagle cudna dziewczyna,
   Usta mi daje na przywitanie,
   A potem czule szeptać zaczyna:

   Że nie opuści mnie nigdy w życiu,
   W szczęścia godzinie ni w doli złej,
   Że kocha mocno, tęskni w ukryciu,
   A ja cichutko tak nucę jej:

   "Mów dalej, mów dalej, dziewczyno,
   Że wiecznie mnie będziesz kochała,
   Że chwile miłosne nie miną,
   Żeś moja na zawsze i cała,

   Że miłość twa tak jest bezmierną,
   Że będziesz tęskniła wciąż do mnie...
   Mów dalej, że będziesz mi wierną:
   Ja bajki tak lubię ogromnie!..."

---

Pierwodruk w: Estrada, nr 2,1918, str. 22; Przedruk: Nuty, muz. M. Kozar-Słobódzki [Kossobudzki], Warszawa 1929, nakład I. Rzepecki; Po wojnie w: J. Tuwim: Dzieła, t. III, Jarmark Rymów, str. 495, opr. J. Stradecki, Czytelnik, Warszawa 1958; K. Krukowski: Mała antologia kabaretu, Wyd. Radia i Telewizji, Warszawa, 1982; J. Tuwim: Kabaretiana, Czytelnik, Warszawa 2002.

Uwagi: w pierwodruku ukazało się pod pseudonimem Jan Wim. W Dziełach wers 11 brzmi: "Niech we śnie spokojnym wypieszczę" zaś w Kabaretiana: "Niech we śnie spokojny wypieszczę". Dalej: "Usta mi daje na przywitanie" -- "Usta mi daje na powitanie".

Piosenka śpiewana była m.in. przez Stanisława Ratolda w Mirażu, Bogdana Niewinowskiego w programie: Wieczór Juliana Tuwima w sali PKiN w Warszawie, w kwietniu 1956 r.

Źródło tekstu: J. Tuwim, Dzieła t. III, Czytelnik, Warszawa 1958

klucz: tuwim-bajki-1918