Tekst źródłowy strony Julian Tuwim - Sztuka czy sowiet

'''W. Majakowskij.''' Wieszczi etowo goda do 1 awgusta 1923 g. Berlin, Towarzystwo Akcyjne "Nakanunie", 1924, str. 108 i 4nl.

"Dla nas, rzemieślników słowa Rosji sowieckiej, --- pisze Majakowski w przedmowie, --- drobne zadanka czysto wersyfikacyjne ("stichodiełanja") ustępują miejsca szerokim celom pomocy słowa przy budowie komuny".

Mocny, ogromny talent Majakowskiego buduje komunę "stichodiełanjem". Coraz lepszym komunistą i coraz gorszym poetą jest ten histeryczny, konwulsyjny, kolosalizujący, katastroficzny, grzmiący i huczący człowiek, ten Budiennyj poezji współczesnej. Pomijam wierszoróbstwo propagandystyczne w rodzaju "satyry" na lorda Curzona lub zamieszczonego w tomie "wzoru reklamy":
<poem>
    "Nie ugowariwajem, no preduprieżdajem Was,
    gołłandskoje masło łuczszeje iz masł,
    dlia sałatow, sousow i proczich jed.
    łuczszawo masła nie było i niet".
</poem>
Nie opieram też powyższego sądu na rozmowie autora z wieżą Eiffla (wiersz "Pariż"): zaprasza ją Majakowski do Moskwy, jako że Paryż, "miasto prostytutek, poetów i giełdy", jest dla niej miejscem nieodpowiedniem. Znamy to wszystko: było słońce jako monokl w oku, był Napoleon jako mops na smyczy, a teraz jest wyrabianie wieży Eiffla... wizy do Moskwy (str. 25). Ale pomijając, powtarzam, reklamy dla masła i republiki sowietów, te same sztuki, sztuczki i olbrzymie sztuczyska, zakrojone na miarę kosmiczną i komiczną jednocześnie, występują w poemacie "Pro eto". Nadrabianie siebie --- samym sobą, wycie, druzgotanie, tratowanie, trzaskanie, piorunowanie, wieczny ryk i programowo traktowana pierwotność, przewracanie świata, żonglowanie miastami jak piłkami, nieustające rakiety efektów, oszałamiające rymy i wszystko to, co już po stokroć we wszystkich dawnych książkach Majakowskiego bywało, --- powtarza się także tutaj. Ale dawniej było świeże, młode i olśniewające; teraz --- nuży i denerwuje.

Dzwoni telefon --- trzęsienie świata! Poeta płacze --- powódź, potop! Obuchem w głowę walą słowa, zdania, piekielne rymy i przekwinty wymyślnych obrazowań. Mózg Majakowskiego, jak wielka, stalowa i świetnie naoliwiona maszyna rotacyjna, wyrzuca setki oleodruków typowej majakowszczyzny: spuchnięte, nabrzmiałe, mięsiste, ostre, wyraźne krzyki rozjuszonego bólem, gniewem i wściekłością zwierzęcia.

Jeżeli to komuna zrobiła z tego genjalnego poety fabrykę odbitek ze wspaniałego talentu, to wołam: "Boże, caria chrani!" i nie życzę eresefeseru poetom.

{{MetaUtwor
|klucz=tuwim-ksiazki-1924-01-27
|Autor=Julian Tuwim
|Tytul=Sztuka czy sowiet
|Published = Wiadomości Literackie
|Nr = 5 (5)
|Data = 1924-02-03
|Strona = 3
|Przedruk =
|Uwagi = 
|Gatunek = {{Gatunek|Rodzaj=Recenzja|Klucz=majakowskij-wieszczi-1924}}
|Źródło = {{Źródło|Typ=Journal|Klucz=WL-1924-5}}
}}
Autor	Julian Tuwim +
Klucz	tuwim-ksiazki-1924-01-27 +
Klucz rodzaju	majakowskij-wieszczi-1924 +
Nazwastrony	Julian Tuwim - Sztuka czy sowiet +
Numer	5 (5) +
Publikowane	Wiadomości Literackie +
Rodzaj	Recenzja +
Rok publikacji	1924 +
Strony	3 +
Tytuł	Sztuka czy sowiet +
Data "Data" is a type and predefined property provided by Semantic MediaWiki to represent date values.	luty 3, 1924 +