Julian Tuwim - Symfonia wieków: Różnice pomiędzy wersjami

  Huczy Wieków Symfonia surmem uroczystym —
  Wryły się w twardej ziemi grudy ostre radła,
  Brzękły miecze stalowe rodźwiękiem srebrzystym
  Z hukiem ciężkim upadły młoty na kowadła.

  W bębny wojenne biją! Hej, mocniej, w ryk trwogi!
  Rozniósł się wielkim echem hymn miljonostronny,
  Tłumy czarną kurzawą zapełniły drogi,
  Pod tętent kopyt końskich pędzą dzikie Hunny!

  Miasta płoną, Rzym płonie łun pożogą krwawą
  Cezarom na uciechę, dla władców pijanych!
  Strach śmierci, płacze starców, zagłuszone wrzawą
  Strach paniczny w olbrzymich miastach obłąkanych!

  Hej — silniej, straszniej, groźniej! Walą mur kilofy,
  Pękają kotły maszyn! Rewolucje, mordy!
  Kataklizm żywiołów, wielkie katastrofy,
  Zgrzyt rygli więziennych — żelazne akordy!

  Z Chrystusami na krzyże! Płoną drzewa stosy!
  Miserere żałobne! — "Ciał płonących swądu!
  Krwi, samic, chleba, złota"! — Padają kolosy
  W gruzy kamieni z trzaskiem! Sodoma! Dzień Sądu!

  Ryczy Symfonja Wieków, ryczy Pieśń wspaniała,
  Szalona, mknąca, groźna, bez kresu, bez końća! —
  — Hej Ziemio! I mnie dusza w pieśń się rozśpiewała:
  Pędzisz dokoła Słońca, Słońca, Słońca, Słońca!