Difference between revisions of "Julian Tuwim - Stypa"

From sapijaszko.net
Jump to: navigation, search
m (zamienił w treści „---” na „—”)
m
 
Line 1: Line 1:
 +
{{MetaUtwor
 +
|klucz=tuwim-stypa-1915-03-04
 +
|Autor=Julian Tuwim
 +
|Tytul=Stypa
 +
|Published = Nowy Kurier Łódzki
 +
|Nr = 62
 +
|Data = 1915-03-04
 +
|Strona = 2
 +
|Przedruk =
 +
|Uwagi = Pierwodruk pod pseudonimem: Roch Pekiński.{{#set_internal:pseudonim literacki|pseudonim=Roch Pekiński|autor=Julian Tuwim}} Wiersz nie został włączony do żadnego z wydań książkowych. Rkps. wiersza w BUW, sygn. 2219, z cyklu "Klechda", dedykacja: "Leopoldowi Staffowi"
 +
|Gatunek = {{Gatunek|Rodzaj=Wiersz}}
 +
|Źródło = wg pierwodruku<ref>http://bcul.lib.uni.lodz.pl/dlibra/doccontent?id=721</ref>.
 +
|Stradecki = 26
 +
|Treść =
 +
<poem>
 
   A powymali z grobnic królewskie korony,
 
   A powymali z grobnic królewskie korony,
 
   A powymali z mogił miecze i chorągwie,
 
   A powymali z mogił miecze i chorągwie,
Line 39: Line 54:
 
   I huczały, jęczały im dzwony,
 
   I huczały, jęczały im dzwony,
 
   A nosili: Królewskie Korony.
 
   A nosili: Królewskie Korony.
 +
</poem>
  
−
{{MetaUtwor
+
<references/>
−
|Autor=Julian Tuwim
 
−
|Tytul=Stypa
 
−
|Published = Nowy Kurier Łódzki
 
−
|Nr = 62
 
−
|Data = 1915
 
−
|Strona = 2
 
−
|Przedruk = brak
 
−
|Uwagi = Pierwodruk pod pseudonimem: Roch Pekiński. Wiersz nie został włączony do żadnego z wydań książkowych. Rkps. wiersza w BUW, sygn. 2219, z cyklu "Klechda", dedykacja: "Leopoldowi Staffowi"
 
−
|Źródło = wg pierwodruku
 
 
}}
 
}}

Latest revision as of 16:32, 18 February 2017


{{#ifexpr: {{#ask:Rodzaj::ArtykułKlucz::tuwim-stypa-1915-03-04|format=count}} > 0 | {{#if:<poem> 

 A powymali z grobnic królewskie korony,
 A powymali z mogił miecze i chorągwie,
 A rozechwiali nocą na wawelach dzwony,
 A miodów natoczyli i w łagwie i w stągwie.

 Rozechwiały się spiże potężne,
 rozdzwoniły się dzwony mosiężne.

 Powystawiali stoły pod kwitnącą lipę,
 Nanieśli chleba, jagód, wina i mięsiwa,
 Obchodzili, pamiętni, jakąś straszną stypę,
 Co się w Polszcze "wspomnienie" nazywa

 Rozechwiały się serca dzwonowe
 W uroczystą, serdeczną rozmowę.

 Jedli, pili od ranka do nocy. Puchary
 Obchodziły ich kołem, trącali się wzajem,
 Aż wstał z krwawą na czole blizną hetman stary
 I tak prawi: Dzwon huczy nad krajem...

 Rozjęczały dzwonowe się pieśni
 Jeszcze żalniej i jeszcze boleśniej...

 A ci woje, co siedli za stoły dębowe,
 Popatrzyli, łby dłońmi podparli,
 I włożyli na skronie korony królowe
 I na mieczach królowych się wsparli.

 Stoją woje ogromne, orężne,
 Chwieją, chwieją się dzwony mosiężne.

 A pan hetman chciał dalej wojwodzom rzecz prawić,
 Lecz mu w gardle uwięzło mówienie
 I szlochaniem i łkaniem jął srodze się dławić,
 I zaległo śród wojów milczenie...

 I dzwoniły, dzwoniły dzwonnice,
 Rozełkały się w spiżach tęsknice...

 I spojrzeli zebrani po sobie, i rzekli:
 "Powymaliśwa miecze i zbroje,
 Bośwa ślubem dozgonnym Ziem wierność przyrzekli,
 My — w koronach królowych cne woje!

 Poprowadzą nas dzwony, poprowadzą hetmanie,
 Nie daremnie nam dzwoni dzwonnica!..."
 I buchnęło im z piersi staropolskie śpiewanie:
 Wiedź nas — — Bogarodzica-Dziewica!!...

 I huczały, jęczały im dzwony,
 A nosili: Królewskie Korony.

</poem>

<references/>|=Treść= <poem> 

 A powymali z grobnic królewskie korony,
 A powymali z mogił miecze i chorągwie,
 A rozechwiali nocą na wawelach dzwony,
 A miodów natoczyli i w łagwie i w stągwie.

 Rozechwiały się spiże potężne,
 rozdzwoniły się dzwony mosiężne.

 Powystawiali stoły pod kwitnącą lipę,
 Nanieśli chleba, jagód, wina i mięsiwa,
 Obchodzili, pamiętni, jakąś straszną stypę,
 Co się w Polszcze "wspomnienie" nazywa

 Rozechwiały się serca dzwonowe
 W uroczystą, serdeczną rozmowę.

 Jedli, pili od ranka do nocy. Puchary
 Obchodziły ich kołem, trącali się wzajem,
 Aż wstał z krwawą na czole blizną hetman stary
 I tak prawi: Dzwon huczy nad krajem...

 Rozjęczały dzwonowe się pieśni
 Jeszcze żalniej i jeszcze boleśniej...

 A ci woje, co siedli za stoły dębowe,
 Popatrzyli, łby dłońmi podparli,
 I włożyli na skronie korony królowe
 I na mieczach królowych się wsparli.

 Stoją woje ogromne, orężne,
 Chwieją, chwieją się dzwony mosiężne.

 A pan hetman chciał dalej wojwodzom rzecz prawić,
 Lecz mu w gardle uwięzło mówienie
 I szlochaniem i łkaniem jął srodze się dławić,
 I zaległo śród wojów milczenie...

 I dzwoniły, dzwoniły dzwonnice,
 Rozełkały się w spiżach tęsknice...

 I spojrzeli zebrani po sobie, i rzekli:
 "Powymaliśwa miecze i zbroje,
 Bośwa ślubem dozgonnym Ziem wierność przyrzekli,
 My — w koronach królowych cne woje!

 Poprowadzą nas dzwony, poprowadzą hetmanie,
 Nie daremnie nam dzwoni dzwonnica!..."
 I buchnęło im z piersi staropolskie śpiewanie:
 Wiedź nas — — Bogarodzica-Dziewica!!...

 I huczały, jęczały im dzwony,
 A nosili: Królewskie Korony.

</poem>

<references/>|}}

Dane bibliograficzne

{{#if:Julian Tuwim|Autor: Julian Tuwim|}}

Tytuł: Stypa

Pierwodruk w: Nowy Kurier Łódzki, {{#if: 62 | nr 62, | }} {{#ifeq: 1915-03-04 | brak | | {{#ifeq: {{#len:1915-03-04}} | 4 | data::1915-03-04 | {{#time: Y|1915-03-04}} }}}}{{#ifeq: 2 | brak ||, str. strony::2}}; {{#if: |Przedruk: | }}

{{#ifexpr: {{#ask: Przedruk::tuwim-stypa-1915-03-04|format=count}} > 0 | Przedruk w tomach: {{#ask: Przedruk::tuwim-stypa-1915-03-04|format=list|outro=.}} | }} {{#if: Pierwodruk pod pseudonimem: Roch Pekiński.{{#set_internal:pseudonim literacki|pseudonim=Roch Pekiński|autor=Julian Tuwim}} Wiersz nie został włączony do żadnego z wydań książkowych. Rkps. wiersza w BUW, sygn. 2219, z cyklu "Klechda", dedykacja: "Leopoldowi Staffowi" | Uwagi: Pierwodruk pod pseudonimem: Roch Pekiński.{{#set_internal:pseudonim literacki|pseudonim=Roch Pekiński|autor=Julian Tuwim}} Wiersz nie został włączony do żadnego z wydań książkowych. Rkps. wiersza w BUW, sygn. 2219, z cyklu "Klechda", dedykacja: "Leopoldowi Staffowi"|}}

{{#ifexpr: {{#ask:Rodzaj::RecenzjaKlucz rodzaju::tuwim-stypa-1915-03-04|format=count}} > 0 | Recenzje: {{#ask:Rodzaj::RecenzjaKlucz rodzaju::tuwim-stypa-1915-03-04 |sort=Data |format=ul}} | }}

{{#ifexpr: {{#ask:Rodzaj::PolemikaKlucz rodzaju::tuwim-stypa-1915-03-04|format=count}} > 0 | patrz też: {{#ask:Rodzaj::PolemikaKlucz rodzaju::tuwim-stypa-1915-03-04 |sort=Data |format=ul}} | }}

{{#if: wg pierwodruku<ref>http://bcul.lib.uni.lodz.pl/dlibra/doccontent?id=721</ref>.|Źródło tekstu: wg pierwodruku<ref>http://bcul.lib.uni.lodz.pl/dlibra/doccontent?id=721</ref>.|}}
klucz: tuwim-stypa-1915-03-04

{{#if: Julian Tuwim | Stypa | }}{{#if: Julian Tuwim | | }} {{#ifeq: 62 | brak | | }}{{#ifeq: 1915-03-04 | brak | | {{#ifeq: {{#len:1915-03-04}} | 4 | | [[rok publikacji::{{#time: Y|1915-03-04}}| ]] }} }} {{#if:|[[Klucz rodzaju::{{{Klucz}}}| ]]| }}{{#if: 26|[[Stradecki::26|]]|}}


<headertabs/> |{{#if:<poem> 

 A powymali z grobnic królewskie korony,
 A powymali z mogił miecze i chorągwie,
 A rozechwiali nocą na wawelach dzwony,
 A miodów natoczyli i w łagwie i w stągwie.

 Rozechwiały się spiże potężne,
 rozdzwoniły się dzwony mosiężne.

 Powystawiali stoły pod kwitnącą lipę,
 Nanieśli chleba, jagód, wina i mięsiwa,
 Obchodzili, pamiętni, jakąś straszną stypę,
 Co się w Polszcze "wspomnienie" nazywa

 Rozechwiały się serca dzwonowe
 W uroczystą, serdeczną rozmowę.

 Jedli, pili od ranka do nocy. Puchary
 Obchodziły ich kołem, trącali się wzajem,
 Aż wstał z krwawą na czole blizną hetman stary
 I tak prawi: Dzwon huczy nad krajem...

 Rozjęczały dzwonowe się pieśni
 Jeszcze żalniej i jeszcze boleśniej...

 A ci woje, co siedli za stoły dębowe,
 Popatrzyli, łby dłońmi podparli,
 I włożyli na skronie korony królowe
 I na mieczach królowych się wsparli.

 Stoją woje ogromne, orężne,
 Chwieją, chwieją się dzwony mosiężne.

 A pan hetman chciał dalej wojwodzom rzecz prawić,
 Lecz mu w gardle uwięzło mówienie
 I szlochaniem i łkaniem jął srodze się dławić,
 I zaległo śród wojów milczenie...

 I dzwoniły, dzwoniły dzwonnice,
 Rozełkały się w spiżach tęsknice...

 I spojrzeli zebrani po sobie, i rzekli:
 "Powymaliśwa miecze i zbroje,
 Bośwa ślubem dozgonnym Ziem wierność przyrzekli,
 My — w koronach królowych cne woje!

 Poprowadzą nas dzwony, poprowadzą hetmanie,
 Nie daremnie nam dzwoni dzwonnica!..."
 I buchnęło im z piersi staropolskie śpiewanie:
 Wiedź nas — — Bogarodzica-Dziewica!!...

 I huczały, jęczały im dzwony,
 A nosili: Królewskie Korony.

</poem>

<references/>|<poem> 

 A powymali z grobnic królewskie korony,
 A powymali z mogił miecze i chorągwie,
 A rozechwiali nocą na wawelach dzwony,
 A miodów natoczyli i w łagwie i w stągwie.

 Rozechwiały się spiże potężne,
 rozdzwoniły się dzwony mosiężne.

 Powystawiali stoły pod kwitnącą lipę,
 Nanieśli chleba, jagód, wina i mięsiwa,
 Obchodzili, pamiętni, jakąś straszną stypę,
 Co się w Polszcze "wspomnienie" nazywa

 Rozechwiały się serca dzwonowe
 W uroczystą, serdeczną rozmowę.

 Jedli, pili od ranka do nocy. Puchary
 Obchodziły ich kołem, trącali się wzajem,
 Aż wstał z krwawą na czole blizną hetman stary
 I tak prawi: Dzwon huczy nad krajem...

 Rozjęczały dzwonowe się pieśni
 Jeszcze żalniej i jeszcze boleśniej...

 A ci woje, co siedli za stoły dębowe,
 Popatrzyli, łby dłońmi podparli,
 I włożyli na skronie korony królowe
 I na mieczach królowych się wsparli.

 Stoją woje ogromne, orężne,
 Chwieją, chwieją się dzwony mosiężne.

 A pan hetman chciał dalej wojwodzom rzecz prawić,
 Lecz mu w gardle uwięzło mówienie
 I szlochaniem i łkaniem jął srodze się dławić,
 I zaległo śród wojów milczenie...

 I dzwoniły, dzwoniły dzwonnice,
 Rozełkały się w spiżach tęsknice...

 I spojrzeli zebrani po sobie, i rzekli:
 "Powymaliśwa miecze i zbroje,
 Bośwa ślubem dozgonnym Ziem wierność przyrzekli,
 My — w koronach królowych cne woje!

 Poprowadzą nas dzwony, poprowadzą hetmanie,
 Nie daremnie nam dzwoni dzwonnica!..."
 I buchnęło im z piersi staropolskie śpiewanie:
 Wiedź nas — — Bogarodzica-Dziewica!!...

 I huczały, jęczały im dzwony,
 A nosili: Królewskie Korony.

</poem>

<references/>|}}

{{#if:Nowy Kurier Łódzki|Pierwodruk w: Nowy Kurier Łódzki,|}} {{#if: 62 | nr 62, | }}{{#ifeq: 1915-03-04 | brak | | {{#ifeq: {{#len:1915-03-04}} | 4 | data::1915-03-04 | {{#time: Y|1915-03-04}} }}}}{{#ifeq: 2 | brak ||, str. strony::2}}; {{#if: |Przedruk: | }} {{#ifexpr: {{#ask: Przedruk::tuwim-stypa-1915-03-04|format=count}} > 0 | Przedruk w tomach: {{#ask: Przedruk::tuwim-stypa-1915-03-04|sort=Data wydania|order=asc|format=list|outro=.}} | }} {{#if: Pierwodruk pod pseudonimem: Roch Pekiński.{{#set_internal:pseudonim literacki|pseudonim=Roch Pekiński|autor=Julian Tuwim}} Wiersz nie został włączony do żadnego z wydań książkowych. Rkps. wiersza w BUW, sygn. 2219, z cyklu "Klechda", dedykacja: "Leopoldowi Staffowi" | Uwagi: Pierwodruk pod pseudonimem: Roch Pekiński.{{#set_internal:pseudonim literacki|pseudonim=Roch Pekiński|autor=Julian Tuwim}} Wiersz nie został włączony do żadnego z wydań książkowych. Rkps. wiersza w BUW, sygn. 2219, z cyklu "Klechda", dedykacja: "Leopoldowi Staffowi"|}}


{{#ifexpr: {{#ask:Rodzaj::RecenzjaKlucz rodzaju::tuwim-stypa-1915-03-04|format=count}} > 0 | Recenzje: {{#ask:Rodzaj::RecenzjaKlucz rodzaju::tuwim-stypa-1915-03-04 |sort=Data |format=ul}} | }}

{{#ifexpr: {{#ask:Rodzaj::PolemikaKlucz rodzaju::tuwim-stypa-1915-03-04|format=count}} > 0 | patrz też: {{#ask:Rodzaj::PolemikaKlucz rodzaju::tuwim-stypa-1915-03-04 |sort=Data |format=ul}} | }}

{{#if: wg pierwodruku<ref>http://bcul.lib.uni.lodz.pl/dlibra/doccontent?id=721</ref>.|Źródło tekstu: wg pierwodruku<ref>http://bcul.lib.uni.lodz.pl/dlibra/doccontent?id=721</ref>.|}}
klucz: tuwim-stypa-1915-03-04

{{#if: Julian Tuwim | Stypa | }}{{#if: Julian Tuwim | | }} {{#ifeq: 62 | brak | | }}{{#ifeq: 1915-03-04 | brak | | {{#ifeq: {{#len:1915-03-04}} | 4 | | [[rok publikacji::{{#time: Y|1915-03-04}}| ]] }} }} {{#if:|[[Klucz rodzaju::{{{Klucz}}}| ]]| }}{{#if: 26|[[Stradecki::26|]]|}}

}}

Retrieved from ‘http://www.sapijaszko.net/index.php?title=Julian_Tuwim_-_Stypa&oldid=3040’