Julian Tuwim - Stary cygan

Z sapijaszko.net
Wersja z dnia 20:15, 5 sty 2009 autorstwa Gsapijaszko (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj
  Hen, w ciemnym borze mieszka niebożę, 
  Cygan staruszek, od wielu już lat. 
  Smętne piosneczki z jego skrzypeczki 
  Niegdyś płynęły ... Dziś nie chce ich świat. 
  Znów przyszła wiosna, wonna, radosna, 
  I słodko w gałązkach zaćwierkał znów ptak. 
  W sercu Cygana znów krwią broczy rana, 
  Więc szepce cicho do żony swej tak: 
      "Gdzie są me skrzypki lipowe? 
      Serce drży we mnie jak liść, 
      Hen, tam do miasta gwarnego 
      Muszę dziś jeszcze iść. 
      Zagrać chcę jeszcze raz w życiu 
      Tę starą piosenkę swą.
      Jam Cygan z dziada pradziada 
      I żyłem tylko nią. 
      Jam z pieśnią żył i umrę z nią".
  Więc idzie stary przez pola, jary, 
  Choć starość mu ciąży na plecach jak garb. 
  Idzie, kuleje, pot zeń się leje 
  I mocno ściska skrzypeczki, swój skarb. 
  Już jest nareszcie w wyśnionym mieście, 
  Do sali wspaniałej się zbliża, a drży. 
  Serce mu wali, bo niegdyś w tej sali 
  Słuchano jego piosenek i gry: 
      "Przepraszam, mości panowie, 
      Czy nie pamięta kto z was? 
      Grywałem tu niegdyś, przed laty, 
      Pieśnią słodziłem czas. 
      Zagrać chcę jeszcze raz w życiu 
      Tę starą piosenkę swą. 
      Jam Cygan z dziada pradziada 
      I żyłem tylko nią. 
      Jam pieśnią żył i umrę z nią". 
  Wtem ktoś wyskoczył z śmiechem ochoczym: 
  "Moi panowie, ten oszust z nas kpi! 
  Włóczęgo! Fora z pańskiego dwora! 
  Piccolo! Hejże, otwieraj mu drzwi!" 
  Na rozkaz pana kelner Cygana 
  Za drzwi wyrzucił i uderzył w kark. 
  Znalazła potem skrzypki pod płotem 
  Stara Cyganka i łkała wśród skarg: 
      "Już on nie zagra wam nigdy, 
      O ludzie bez serc i dusz, 
      Zmilkły już jego skrzypeczki 
      Zamilkły na zawsze już! 
      Jest w ciemnym lesie grób cichy, 
      Śród leśnych kwiatów się skrył, 
      Leży w nim Cygan staruszek, 
      Który dla pieśni żył. 
      Żył tylko z nią 
      i umarł z nią". 



Pierwodruk w: Estrada, nr 5,1918, str. 56; Przedruk: Wyd. osobne: Nuty miniaturowe nr 17-18, muz. E. Kondor, nakład I. Rzepecki, Warszawa 1931; J. Tuwim, Kabaretiana, Czytelnik 2002.

Uwagi: Piosenka drukowana pod pseudonimem J. Wim; była wykonywana przez Nutę Bolską w 1918 r. w kabarecie Sfinks. Według Kazimierza Krukowskiego jest to debiut kabaretowy Tuwima (K. Krukowski, Moja Warszawka, Warszawa 1957, s. 64).




Źródło tekstu: J. Tuwim, Kabaretiana, Czytelnik 2002, str. 40
klucz: {{{klucz}}}
{{{Gatunek}}}
AutorJulian Tuwim +
Klucz{{{klucz}}} +
NazwastronyJulian Tuwim - Stary cygan +
Numer5 +
PublikowaneEstrada +
RepertuarNuta Bolska +
Rok publikacji1918 +
Strony56 +
TytułStary cygan +
Data
"Data" is a type and predefined property provided by Semantic MediaWiki to represent date values.
1918 +