Julian Tuwim - Bal wisielców

  Z suchych gałęzi, klamek, haków, 
  Z młynów i strychów, wsi i miast, 
  Ta klientela głodnych ptaków 
  Na szubienicach ma dziś zjazd. 
  Z szelek, postronków ma krawaty 
  Ta zwisająca wdzięcznie brać! 
  Skazańcy to artystokraty , 
  A samobójcy plebs, psia mać! 
  Po co im przepych złotych sal! 
  Na szubienicach mają bal!

  Tańczą na strykach wisielce, 
  Wiatr kosturami kołysze, 
  A każdy dumny jest wielce, 
  Łeb zadarł w wisielczej pysze.

  To sznur konopny zrównał stany: 
  Wisi bandyta, złodziej, łyk. 
  Spod ciemnej gwiazdy jaśnie pany 
  Też noszą namydlony stryk. 
  Drewniana dama - serc ich pani 
  Na balu godnie wodzi rej! 
  Ach, bo są mocno przywiązani 
  Do lubej szubienicy swej! 
  Wiatr im do tańca gra i gra, 
  Kruki wtórują: Kra, kra, kra!

  Tańczą na strykach obwiesie, 
  W drgawkach się kurczą wesoło, 
  A wiatr piosenkę ich niesie 
  Smętnym refrenem wokoło.

  Dobrze się bawią te wesołki, 
  Wdzięcznie wspomina każdy trup, 
  Jak wytrącono spod nóg stołki 
  I jak stanęły oczy w słup! 
  Są tu i tacy, co bez winy 
  Wśród szubienicznych wiszą ram, 
  Więc wysunięty język siny 
  Z pogardą pokazują nam! 
  Dziś ich nie trapi żaden żal, 
  Bo mają bal, wspaniały bal!

  Tańczą na strykach obwiesie, 
  W drgawkach się kurczą wesoło, 
  A wiatr piosenkę ich niesie 
  Smętnym refrenem wokoło. 

---

Pierwodruk w: Wyd. osob.: Nuty, muz. J. Boczkowski, wyd. B. Rudzki, nr brak,1919, str. ; Przedruk: Estrada nr 18, Warszawa, 1920

Uwagi: Publikowane pod pseudonimem J. Wim. Maszynopis w Muzeum Literatury

Źródło tekstu: Kabaretiana, Czytelnik, Warszawa 2002, str. 40

klucz: {{{klucz}}}

{{{Gatunek}}}