{{#ifexpr: {{#ask:Rodzaj::Artykuł Klucz::d-qui-1919-11-14|format=count}} > 0 | {{#if:Zręczną revue w 3 aktach Misja jedzie wystawił wczoraj teatr Qui pro quo pióra A. Własta z melodyjną, lekką i pełną życia muzyką J. Boczkowskiego.

Pomysł dowcipny, pełen humoru bez żółci i niczyjej obrazy, a jednak wesoły i aktualny. Temat wzięty z chwili bieżącej, ujęty w trzy ruchliwe i malownicze obrazki, które wypełniają jednolity program interesującej premjery.

Zabawny jest poeta Tara-rot, witający przybywającą do nas misję: mówi, jak przystało na natchnionego wieszcza, przedwcześnie osiwiałego. Przezroczyste są imiona biorących w akcji udział bohaterów: Drwitos, Gdaczyński, Furfanty i t. d., nadto zaś występują różne symbole, jako to: Mniejszość narodowa, Korupcja, Dobra gospodyni etc., dając charakterystyczną ilustrację aktualności. Dużo w tem jest werwy i trafnie uchwyconych znamion komicznych. Ironia wszakże, jak to powiedziano wyżej, pozbawiona jest jadowitości, żądełko jej nie kłuje boleśnie.

Przygotowano revue bardzo starannie. Wyreżyserowano ją w najdrobniejszych szczegółach tak, iż wszystkie sytuacje i sceny tchną wielkim ożywieniem i pełnią werwy.

Cały zespół artystyczny pracował z dużym wysiłkiem i jaknajlepszym skutkiem.

Wybornym poetą był p. Znicz, bardzo komiczny w swej wymowie i charakteryzacji. Sylwetki poszczególnych osobistości politycznych wypadły nader żywo w grze pp. Zaremby, Borońskiego, Domosławskiego, Kuncewicza, Toma i zawsze oryginalnego Ursteina, który gra dowcipnie i śpiewa bez zarzutu. Obie role p. Marii Chaveau (Dobra gospodyni i Krakowianka) są wykonane przez utalentowaną artystkę bez szarży, a z humorem sympatycznym i miłym.

Dobrze się sprawiły w rolach dwóch dziewic pp. Pogorzelska i Korska, również p. Macherska jako Korupcja, p. Bolska jako Piękna Alicja i t. d. zasłużyły na wyróżnienie.

Pieśni: Witaj Warszawo i Ślązak, kompozycje J. Boczkowskiego, są nader melodyjne.

Taniec p. Baliszewskich był hucznie oklaskiwany. Dekoracje pędzla p. J. Galewskiego są, jak zawsze, malownicze i artystyczne.|=Treść= Zręczną revue w 3 aktach Misja jedzie wystawił wczoraj teatr Qui pro quo pióra A. Własta z melodyjną, lekką i pełną życia muzyką J. Boczkowskiego.

Pomysł dowcipny, pełen humoru bez żółci i niczyjej obrazy, a jednak wesoły i aktualny. Temat wzięty z chwili bieżącej, ujęty w trzy ruchliwe i malownicze obrazki, które wypełniają jednolity program interesującej premjery.

Zabawny jest poeta Tara-rot, witający przybywającą do nas misję: mówi, jak przystało na natchnionego wieszcza, przedwcześnie osiwiałego. Przezroczyste są imiona biorących w akcji udział bohaterów: Drwitos, Gdaczyński, Furfanty i t. d., nadto zaś występują różne symbole, jako to: Mniejszość narodowa, Korupcja, Dobra gospodyni etc., dając charakterystyczną ilustrację aktualności. Dużo w tem jest werwy i trafnie uchwyconych znamion komicznych. Ironia wszakże, jak to powiedziano wyżej, pozbawiona jest jadowitości, żądełko jej nie kłuje boleśnie.

Przygotowano revue bardzo starannie. Wyreżyserowano ją w najdrobniejszych szczegółach tak, iż wszystkie sytuacje i sceny tchną wielkim ożywieniem i pełnią werwy.

Cały zespół artystyczny pracował z dużym wysiłkiem i jaknajlepszym skutkiem.

Wybornym poetą był p. Znicz, bardzo komiczny w swej wymowie i charakteryzacji. Sylwetki poszczególnych osobistości politycznych wypadły nader żywo w grze pp. Zaremby, Borońskiego, Domosławskiego, Kuncewicza, Toma i zawsze oryginalnego Ursteina, który gra dowcipnie i śpiewa bez zarzutu. Obie role p. Marii Chaveau (Dobra gospodyni i Krakowianka) są wykonane przez utalentowaną artystkę bez szarży, a z humorem sympatycznym i miłym.

Dobrze się sprawiły w rolach dwóch dziewic pp. Pogorzelska i Korska, również p. Macherska jako Korupcja, p. Bolska jako Piękna Alicja i t. d. zasłużyły na wyróżnienie.

Pieśni: Witaj Warszawo i Ślązak, kompozycje J. Boczkowskiego, są nader melodyjne.

Taniec p. Baliszewskich był hucznie oklaskiwany. Dekoracje pędzla p. J. Galewskiego są, jak zawsze, malownicze i artystyczne.|}}

Dane bibliograficzne

Tytuł: Qui pro quo: Misja jedzie

Pierwodruk w: Kurjer Warszawski, {{#if: 315 | nr 315, | }} {{#ifeq: 1919-11-14 | brak | | {{#ifeq: {{#len:1919-11-14}} | 4 | data::1919-11-14 | {{#time: Y|1919-11-14}} }}}}{{#ifeq: 5 | brak ||, str. strony::5}}; {{#if: |Przedruk: | }}

{{#ifexpr: {{#ask: Przedruk::d-qui-1919-11-14|format=count}} > 0 | Przedruk w tomach: {{#ask: Przedruk::d-qui-1919-11-14|format=list|outro=.}} | }} {{#if: podpis pseudonimem D.. Pod pseudonimem prawdopodobnie Adam I. Dobrowolski lub Zdzisław Dębicki (za Słownikiem pseudonimów pisarzy polskich). | Uwagi: podpis pseudonimem D.. Pod pseudonimem prawdopodobnie Adam I. Dobrowolski lub Zdzisław Dębicki (za Słownikiem pseudonimów pisarzy polskich).|}}

{{#ifexpr: {{#ask:Rodzaj::Recenzja Klucz rodzaju::d-qui-1919-11-14|format=count}} > 0 | Recenzje: {{#ask:Rodzaj::Recenzja Klucz rodzaju::d-qui-1919-11-14 |sort=Data |format=ul}} | }}

{{#ifexpr: {{#ask:Rodzaj::Polemika Klucz rodzaju::d-qui-1919-11-14|format=count}} > 0 | patrz też: {{#ask:Rodzaj::Polemika Klucz rodzaju::d-qui-1919-11-14 |sort=Data |format=ul}} | }}

{{#if: {{#ifeq: Journal | Journal | {{#ask:Journal::+Klucz::KW-1919-11-14 | limit=1 |mainlabel=- |? Tytuł |? Numer |? Data wydania nieformatowana |? Wydawca |format=template |template=Formatuj źródło }} | {{#ifeq: Journal | Book | {{#ask:Rodzaj::Book Klucz::KW-1919-11-14 | limit=1 |mainlabel=- |? Autor |? Edytor |? Tytuł |? Miejsce wydania |? Data wydania |? Nazwastrony |format=template |template=Formatuj źródło książkowe }} | inne }} }}|Źródło tekstu: {{#ifeq: Journal | Journal | {{#ask:Journal::+Klucz::KW-1919-11-14 | limit=1 |mainlabel=- |? Tytuł |? Numer |? Data wydania nieformatowana |? Wydawca |format=template |template=Formatuj źródło }} | {{#ifeq: Journal | Book | {{#ask:Rodzaj::Book Klucz::KW-1919-11-14 | limit=1 |mainlabel=- |? Autor |? Edytor |? Tytuł |? Miejsce wydania |? Data wydania |? Nazwastrony |format=template |template=Formatuj źródło książkowe }} | inne }}

}}|}}

klucz: d-qui-1919-11-14

{{#if: D. | Qui pro quo: Misja jedzie | }}{{#if: D. | | }} {{#ifeq: 315 | brak | | }}{{#ifeq: 1919-11-14 | brak | | {{#ifeq: {{#len:1919-11-14}} | 4 | | [[rok publikacji::{{#time: Y|1919-11-14}}| ]] }} }} {{#if:tuwim-misja-1919| | }}{{#if: |[[Stradecki::{{{Stradecki}}}|]]|}}

<headertabs/> |{{#if:Zręczną revue w 3 aktach Misja jedzie wystawił wczoraj teatr Qui pro quo pióra A. Własta z melodyjną, lekką i pełną życia muzyką J. Boczkowskiego.

Pomysł dowcipny, pełen humoru bez żółci i niczyjej obrazy, a jednak wesoły i aktualny. Temat wzięty z chwili bieżącej, ujęty w trzy ruchliwe i malownicze obrazki, które wypełniają jednolity program interesującej premjery.

Zabawny jest poeta Tara-rot, witający przybywającą do nas misję: mówi, jak przystało na natchnionego wieszcza, przedwcześnie osiwiałego. Przezroczyste są imiona biorących w akcji udział bohaterów: Drwitos, Gdaczyński, Furfanty i t. d., nadto zaś występują różne symbole, jako to: Mniejszość narodowa, Korupcja, Dobra gospodyni etc., dając charakterystyczną ilustrację aktualności. Dużo w tem jest werwy i trafnie uchwyconych znamion komicznych. Ironia wszakże, jak to powiedziano wyżej, pozbawiona jest jadowitości, żądełko jej nie kłuje boleśnie.

Przygotowano revue bardzo starannie. Wyreżyserowano ją w najdrobniejszych szczegółach tak, iż wszystkie sytuacje i sceny tchną wielkim ożywieniem i pełnią werwy.

Cały zespół artystyczny pracował z dużym wysiłkiem i jaknajlepszym skutkiem.

Wybornym poetą był p. Znicz, bardzo komiczny w swej wymowie i charakteryzacji. Sylwetki poszczególnych osobistości politycznych wypadły nader żywo w grze pp. Zaremby, Borońskiego, Domosławskiego, Kuncewicza, Toma i zawsze oryginalnego Ursteina, który gra dowcipnie i śpiewa bez zarzutu. Obie role p. Marii Chaveau (Dobra gospodyni i Krakowianka) są wykonane przez utalentowaną artystkę bez szarży, a z humorem sympatycznym i miłym.

Dobrze się sprawiły w rolach dwóch dziewic pp. Pogorzelska i Korska, również p. Macherska jako Korupcja, p. Bolska jako Piękna Alicja i t. d. zasłużyły na wyróżnienie.

Pieśni: Witaj Warszawo i Ślązak, kompozycje J. Boczkowskiego, są nader melodyjne.

Taniec p. Baliszewskich był hucznie oklaskiwany. Dekoracje pędzla p. J. Galewskiego są, jak zawsze, malownicze i artystyczne.|Zręczną revue w 3 aktach Misja jedzie wystawił wczoraj teatr Qui pro quo pióra A. Własta z melodyjną, lekką i pełną życia muzyką J. Boczkowskiego.