Aleksander Puszkin - Prorok

  Pragnieniem ducha i tęsknotą
  Dręczyłem się w pustyni srogiej,
  I sześcioskrzydły seraf oto
  Ukazał mi się pośród drogi.
  Palcami lekko, jako snem,
  Musnął źrenice me — i wtem
  Przeźrzały wieszczo chwili onej
  Jak u orlicy przelęknionej.
  A potem uszu moich tknął,
  I gwar i dźwięk w nich szumieć jął:
  I zrozumiałem nieba gromy
  I lot aniołów przez wyżyny
  I w głębi morskiej chód gadziny
  I ziół padolnych wzrost widomy.
  I usta do ust przywarł mych
  I grzeszny język wyrwał z nich
  I wielomówny i zdradliwy,
  W usta zamarłe i bez sił
  Przemądrej żmije żądło wbił
  Wolą prawicy swej straszliwej.
  Przez pierś mnie ostrym mieczem ciął
  I drżące serce wyjął z rany,
  Żarzący węgiel ręką swą
  Do piersi wraził rozpłatanej.
  W pustyni-m leżał w martwym śnie,
  I boga głos przywołał mnie:
  "Prorocze! wstań i źrzyj! i twórz!
  Niech wola ma się w tobie zbudzi!
  I na obszarach ziem i mórz
  Przepalaj słowem serca ludzi".

---

Pierwodruk w: Wiadomości Literackie, nr 14 (541),1934, str. 1;

Uwagi: Przełożył Julian Tuwim.

Źródło tekstu: wg pierwodruku

klucz: puszkin-prorok-1934