Antoni Słonimski - Kobieta

Gdy myśli leniwie się plotą
Gdy żadna nie nęci nadzieja —
To marzę by zostać kobietą
I bawi mnie taka idea.

Ach, wzruszeń moc miałbym nowych
Jak mówią poeci z "Gehenny"
I wreszcie bym w sprawach życiowych
Miał zgoła interes odmienny.

Każdziutka zaś moja impreza
Tak szłaby, jak z bicza wystrzelił
A Breza wciąż robił by zeza
I wielce się do mnie anielił.

A gdyby w teatrze mi dano
Ostatniej statystki być cieniem —
To wraz by mnie zwano co rano
W Kurjerze "uroczem stworzeniem"

I żyłbym jak w bajce królewicz,
Proceder odmienił bym szpetny
I miałbym, jak H. Jelenkiewicz,
Humorek ogromnie dyskretny.

Wymową bym władał kwiecistą,
O słówek starając się dobór —
I zostać bym mógł aktywistą,
Bo gwizdałbym sobie na pobór.

I jeno, wśród marzeń tych złudy,
To czyni dystrakcję mi główną.
Że tak by nie wiele, jak wprzódy,
Redaktor mi płacił zarówno.

---

Pierwodruk w: Sowizdrzał, nr 2,1918, str. 5;

Źródło tekstu: wg pierwodruku

klucz: slonimski-kobieta-1918