Antoni Słonimski - Nieznane rękopisy pisarzy polskich (Jarosław Iwaszkiewicz)

Adamek otworzył z trudem drzwi o zardzewiałych zawiasach i stanął na progu swego dawnego studenckiego pokoiku z czasów Kijowskich. (Ach zielone trawy i trawy białe. Gdzie jesteście mozelowe sukienki i obłoki wezbrane pianą izotermy... Zapomniała już pani pewnie, panno Ciapcio, nasze góralskie przyodziewki i podwieczorki u Wróbla w Warszawie). Uderzony stęchłą wonią zapuszczonej wilgoci stał Adamek długo przyoknie i patrzał na znajome buraczane pole cukrowni. Zapach ten przypomniał mu mały szwajcarski pokoik, do którego prowadziła go najstarsza ciotka w rośny letni poranek. "Muszę napisać do Witolda i posłać mu ten ustęp z pamiętników Margueritte d'Angouleme księżnej d'Alençon, w którym wspomina o pederastji swego brata".

Spłynął zmierzch. Zapach białych warząchwi tutuniu przesączył się przez lufcik. Na małą łączkę, leżącą jak dywanik pod oknem wbiega trzech mężczyzn w tennisowych strojach. Jarosław, Szpicberg i Leszek -- pomyślał Adamek i zasmucił się. Młoda dziewczyna w stroju amazonki wybiegła im naprzeciw. Zbiegli się w jedną ruchliwą plamę.

Adamek zamknął lufcik.

---

Pierwodruk w: Cyrulik Warszawski, nr 3 (3),1926, str. 10;

Źródło tekstu: Cyrulik Warszawski, nr 3 (3), 1926, wyd. Leon Osiński

klucz: slonimski-nieznane-iwaszkiewicz-1926-06-19