Julian Tuwim - "Z uroczyszcz"

                      1
Twarde łono ku słońcu czarna ziemia wzdyma,
Świt... Niebo świeże blaskiem różowawym gorze...
Jakiś Tytan słowiański z jasnemi oczyma,
Poganiając dwa woły, ciężko glebę orze...

Bruździ pług glebę w skiby... Cierpi Ziemia święta
Wielkim Bólem rodzenia... A plon ma dać żyzny,
Bo krwią ojców gorącą cała przesiąknięta,
A ojce żywot kładli w obronie Ojczyzny...

Orze Tytan... A szczęśliw, iż zaczął ze świtem!
Wtem... lemiesz w coś twardego uderzył ze zgrzytem,
Tytan patrzy --- powstaje dni minionych groza:

Piszczele, miecz złamany i szabla mongolska....
...Jakaś mi się Lechicka śni apoteoza,
I, jak obuchem w głowę, uderza myśl: "Polska".

                      2
Hej! poszli raz Sławiany
Na pola, za kurhany,
      Mgły się po łąkach kładą...
      Oj --- Dido, oj --- Łado!
Ogniami pole błyska
Skakali przez ogniska,
      Aż świt zapłonął blado...
      Oj --- Dido, oj --- Łado!
Skakali i śpiewali,
Aż przyszli starce biali,
      Aż przyszli starce z radą...
      Oj --- Dido, oj --- Łado!
"Wróg zbrojne woje wiezie,
W bój mus wam iść, witezie!"
      --- Już na konikach jadą...
      Oj --- Dido, oj --- Łado!
A rankiem w zagród progi
Sławiańskie przyszły bogi...
      --- Zebrali się gromadą...
      Oj --- Dido, oj --- Łado!
I święty znicz zgasili
I miecz nań położyli...
      Oj! mieczów cudna włado!
      Oj --- Dido, oj --- Łado!

---

Pierwodruk w: Kurjer Warszawski, nr 33,1913, str. 4;

Uwagi: Pierwodruk podpisany: St. M.

Źródło tekstu: wg pierwodruku

klucz: tuwim-zuroczyszcz-1913