Julian Tuwim - Atak

  "Hurra!" Łby opuścili, jak bawołów stado,
  Zgięli się — i runęli naprzód, na bagnety.
  Upojeni krwią, ogniem, krzykiem, kanonadą,
  Wściekli, cudowni, pędzą, jak konie do mety.

  Trzeszczą kartaczownice gęstym, suchym trzaskiem.
  Zmiatają mknących ludzi (rośnie zgiełk i wrzawa)
  Pęknie coś — i w twarz trzepnie żelastwem i blaskiem,
  Kłębią się cielska trupów, góra mięsa krwawa.

  Dopadli! Kopią, gryzą, prują bagnetami
  Piersi, brzuchy i twarze, krew gorąca bucha,
  Miażdżą twarze poległych ciężkimi butami
  Lub wdeptują ich ciężar do krwawego brzucha.

  Wreszcie, człapiąc nogami w jeziorze krwi czarnej,
  Spoceni, poszarpani w tym śmiertelnym tańcu,
  Jak szaleńcy, co wnoszą kwiaty do trupiarni,
  Zatykają swój sztandar na zdobytym szańcu.

---

Pierwodruk w: Nowy Kurier Łódzki, nr 48,1915, str. 1; Przedruk: Tygodnik Ilustrowany, Warszawa, 17. czerwca 1916, nr 25, str. 207; Młoda Gromada, Lublin 1946, nr 10. Przedruk w tomach: Julian Tuwim - Czyhanie na Boga, Julian Tuwim - Wiersze zebrane, Julian Tuwim - Wiersze zebrane. Wydanie nowe uzupełnione., Julian Tuwim - Wybór wierszy, Julian Tuwim - Dzieła. Uwagi: Pierwodruk pod pseudonimem: Roch Pekiński. Autograf wiersza — w tomiku rękopiśmiennym pt. Wybór wierszy 1914 — 1916 — w ML. W Wierszach zebranych z 1928 r. tekst odbiega nieznacznie od pierwodruku:

  "Hurra!" Łby opuścili, jak bawołów stado,
  Zgięli się — i runęli naprzód, na bagnety.
  Upojeni krwią, ogniem, krzykiem, kanonadą,
  Wściekli, cudowni, pędzą, jak konie do mety.

  Trzeszczą kartaczownice gęstym, suchym trzaskiem.
  Zmiatają ludzi w pędzie, rośnie zgiełk i wrzawa,
  Pęknie coś i w twarz trzepnie żelastwem i blaskiem,
  Kłębią się cielska trupów, góra mięsa krwawa.

  Dopadli! Kopią, gryzą, prują bagnetami
  Brzuchy, piersi i twarze, krew gorąca bucha,
  Miażdżą twarze poległych ciężkiemi butami
  Lub wdeptują ich ciężar do krwawego brzucha.

  Wreszcie, człapiąc nogami w kałuży krwi czarnej,
  Spoceni, poszarpani w tym śmiertelnym tańcu,
  — Jak szaleńcy, co wnoszą kwiaty do trupiarni,
  Zatykają swój sztandar na zdobytym szańcu.

Źródło tekstu: Nowy Kurier Łódzki, nr 48, 1915, wyd. Antoni Książek

klucz: tuwim-atak-1915-02-18