Julian Tuwim - Jeleń

 Stuk po lesie, a nie dzięcioła,
 I nie siekier, a stuk po lesie:
 Mglisty jeleń na tacy czoła
 Stukające gałęzie niesie.

 Są świecące i są harfiane,
 Są o drzewa potrącające.
 Chodźcie, leśni parafianie,
 Za jeleniem do kościoła.

 Wystukani z sennych oparów,
 Budzą się starzy drzewodzieje:
 Szaromary, widma konarów,
 Nieistoty płyną przez knieje.

 Wielki ołtarz za wodą błyska,
 Poklękały dymiące mgliska.
 I już trzepot i zgiełk się pieni
 Na kwitnącej harfie jeleniej.

---

Pierwodruk w: Wiadomości Literackie, nr 2 (741),1938, str. 1; Przedruk: <bibref f="tuwim.bib">tuwim-wybor-1942</bibref>, <bibref f="tuwim.bib">tuwim-wybor-1947</bibref>, <bibref f="tuwim.bib">tuwim-wybor-1949</bibref>, <bibref f="tuwim.bib">tuwim-nowy-1953</bibref>, <bibref f="tuwim.bib">tuwim-dziela-t1-1955</bibref>.

Uwagi:

Źródło tekstu: wg <bibref f="tuwim.bib">tuwim-jelen-1938</bibref>

klucz: {{{klucz}}}

{{{Gatunek}}}

<bibreferences/>