Julian Tuwim - Legenda walca

  Spłynęła cisza z wysokości 
  Na cały świat, na cały świat, 
  I księżyc, ten odwieczny swat, 
  Coś blaskiem szepcze o miłości! 
  Znów, jak przed rokiem, wonne bzy 
  Szeleszczą wieczną baśń wiosenną 
  I znów mnie wiosna wzięła w lenno, 
  I serce drży - i serce drży!

  Wieczór ukojny, dobroczynny 
  Milczeniem tajnie śpiewa nam, 
  Że serca razem bić powinny 
  I że dwa serca w piersi mam.

  Tęsknota słodka w sercu wzbiera, 
  Nie znana mi, nie znana mi, 
  I łzami oczy moje ćmi, 
  I biedne serce wciąż zamiera! 
  Oczęta otrzyj, cudna ma, 
  I precz odegnaj smętek płonny! 
  Posłuchaj, co ten wieczór wonny 
  W gałęziach sadu cicho gra.

  Wieczór ukojny, dobroczynny...

  O, jak przecudnie śpiewają, 
  Jak dzwonią struny skrzypcowe, 
  Jak piosenka łka! 
  To on swą bladą, wykwintną dłonią 
  Dla mnie jedynej walczyka gra! 
  Perli się, snuje melodia pieściwa: 
  Co dźwięk - to uśmiech, 
  Co dźwięk - to łza! 
  To on mnie walcem uroczym przyzywa, 
  Dla mnie, ach, dla mnie gra. 
  Więc spełnią się moje marzenia, 
  I dziś go ujrzę pierwszy raz! 
  I jego walc połączy nas, 
  Walc miłosnego zapomnienia! 
  Melodia ta to złota bajka, 
  Co dzień ją słyszę, pełna drżeń! 
  I pokochałam tego grajka ... 
  Ja nie znam go, lecz wierzę weń. 
  Drżąc słodko z lęku tajemnego 
  Dzisiaj wysłałam list do niego: 
  O, grajku drogi, skrzypki swatki 
  Dla ciebie miłość obudziły! 
  Przyjdź dziś wieczorem do sąsiadki, 
  Czekam na ciebie, o mój miły. 
  Jeśli się zgadzasz, zagraj, proszę, 
  Punkt o dziesiątej walca swego! 
  Nie znam cię, ale w sercu noszę 
  Kochania żar, miłości żar! 

---

Pierwodruk w: Wyd. osob.: Nuty, muz. J. Boczkowski, Warszawa, brak roku wydania, wyd. B. Rudzki, nr brak,1920, str. ; Przedruk: Estrada nr 18, Warszawa, 1920

Uwagi: Pierwodruk pod pseudoniemem J. Wim. Maszynopis w Muzeum Literatury.

Źródło tekstu: Kabaretiana, Czytelnik, Warszawa 2002, str. 44

klucz: {{{klucz}}}

{{{Gatunek}}}