Marian Hemar - Nagrobki wielkich, acz jeszcze żyjących Polaków

     1. Wincenty Witos

Słodko jest za ojczyznę umierać - lecz słodziej
Jest jeszcze żyć z ojczyzny, póki są nadzieje.
Tu leży Piast prawdziwy, ale zły kołodziej.
Bo gdy koło jest błędne, wkoło się zło dzieje...

Aby w próżni nie wisieć - gdzie mógł tam się wieszał,
Więc choć płynął przez bardzo burzliwe przypadki
Wierzył, że nie utonie i tem się pocieszał -
I przez to taki wstręt miał zawsze do krawatki.

Piast go trącał - aż upadł. Otrzyj łzę rodaku
1 pacierz odmówiwszy westchnij z głębi duszy.
Leży Witos na desce (z własnego tartaku)
I choćby mu zagrali - już się nie poruszy...

     2. Sikorski

Przechodniu - tutaj uroń łez obfitą stągiew:
Tu leży rycerz wierny, bez skazy i strachu.
Każdy żołnierz wysoko niesie swą chorągiew.
A Sikorski najwyżej - chorągiew na dachu.

     3. Wieniawa-Długoszowski

Tempora mutantur
Et nos etiam mutant.
Wiele przeżył awantur
Żelazny adjutant.

Ukwiecony, beztroski
Grób w "Małej Ziemiańskiej":
Od Pana krzyż dziadkowski.
Od Dziadka - krzyż pański.

     4. Al. hr. Skrzyński

Tutaj leży, jak długi, wielki Aleksander —
Może nie macedoński, ale bardzo hrabia.
Równie różnym pomagał, bez różnicy bander.
Mąż był prawy prawdziwie - a lewy na wabia.

Zmarł premjer inter pares, mądry Chamberlenin,
Stracił głowę i serca, a w końcu i kadłub.
W dzień świętego Locarna, w dzień jego imienin
Przyjdź na grób ten i załkaj - rzewnie w oku zadłub.

Ongiś miał mir ogólny i miłość ogólną
Dziś jak inni, śmiertelni, tak leży i on tu.
Polityka i miłość mają tę rzecz wspólną,
Że nie wystarcza jeszcze - sama zmiana frontu...

---

Pierwodruk w: Cyrulik Warszawski, nr 1 (1),1926, str. 10;

Źródło tekstu: Cyrulik Warszawski, nr 1 (1), 1926, wyd. Leon Osiński

klucz: hemar-nagrobki-1926-06-02