O Korostowcu

Na początku stycznia 1912 r. Ivan Korostowiec, rosyjski dyplomata, został odwołany z placówki w Pekinie. I nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby... gdyby w prasie satyrycznej nie pojawiły się wzmianki na ten temat. Jedną z nich przynosi Mucha:

Ex-re panny Perrier
— Starego dziada Korostowca, ex-posła rosyjskiego w Chinach, zastąpić ma zupełnie młody W. Krupienskij.
— To ileż ten francuzek wykradnie ze sobą, wyjeżdżając za rok z Pekinu?

Zastanawiło mnie to "wykradanie francuzek". Szperając w makulaturze można znaleźć rosyjskie dementi:

Petersburg, 2 stycznia (Pet. Ag.). Rozpowszechniona zagranicą wiadomość, jakoby rząd francuski wniósł w rossyjskiem ministerstwie spraw zagranicznych zażalenie na posła rossyjskiego w Pekinie, Korostowca, jest, według informacyi kół kompetentnych nieprawdziwa.

Robi się coraz ciekawiej.. I wreszcie Korespondencja braterska rzuca światło na ten ciekawy przypadek. Okazuje się, że poseł Korostowiec zakochał się w piętnastoletniej Francuzce i próbował ją uprowadzić. Ale co miał — biedny — zrobić, skoro:

Amor, pozwólcie wiedzieć, koczujący bóg i niema takiego miejsca na ziemi, gdzieby on swojej oboznej pałatki nie zakładał.

I tylko warszawska ulica powtarzała, że z romantycznej historii rosyjskiego posła w Pekinie wynika jasno, iż miał on gdzie indziej stanowczo lepiej, aniżeli w głowie, bo choć rząd chiński nie bardzo się z nim liczył, to panny za nim latały.

Patrz też

Korespondencja braterska - Mucha, nr 2, 1912