Rzeki Hadesu Marka Krajewskiego

Rzeki Hadesu Marka Krajewskiego

»Rzeki Hadesu« to trzecia po »Eryniach« i »Liczbach Charona« cześć trylogii o Popielskim — tego typu informacja pojawia się na okładce książki. Czyżby trzecia? A co z Głową Minotaura? Była to ostatnia książka z cyklu o kapitanie Eberhardzie Mocku, w której Mock gra główną rolę, nie mniej jednak lwowską część śledztwa prowadzi komisarz Edward Popielski. W Rzekach Hadesu znów się spotykają, po kilkunastoletniej przerwie, tym razem we... Wrocławiu. Jest rok 1946, władza okopuje się na wszelkich możliwych pozycjach, Popielskiego — jako przedwojennego oficera — poszukuje UB i NKWD razem wzięte. Mają na niego swoiste "imadło" — w więzieniu przy Kleczkowskiej przetrzymywana jest kuzynka Leokadia Tchorznicka, z której prośbą i groźbą próbują wydobyć zeznania o miejscu pobytu Popielskiego.

Marek Krajewski bardzo ładnie spina zarówno przedwojenny Lwów (w którym podobne śledztwo, po porwaniu córki jednego z lwowskich hersztów, Popielski już prowadził) z powojennym Wrocławiem (w którym Popielski poszukuje tego samego sprawcy) jak i postacie lwowskiego komisarza z kapitanem Mockiem. I choć Mock w tej powieści żegna się z czytelnikami to istnieje szansa, że z Popielskim jeszcze się spotkamy. Gdyż wiadomo, że trzech tylko było prawdziwych policjantów w Rzeczypospolitej: Maciejewski w Lublinie, Przygoda w Warszawie i Popielski we Lwowie.

W przeciwieństwie do tez z wywiadu Jacka Antczaka z autorem, nie odbieram tej książki jako mrocznej. Dużo bardziej mroczne i wstrząsające są opisy zbrodni w pierwszych książkach Krajewskiego, osadzonych w świecie przestępczym przedwojennego Breslau. Książkę czyta się z zapartym tchem, od deski do deski niemal w jedno popołudnie. Przygody Popielskiego, nawet jeśli ukrywa się za koloratką, wciągają. Kolejna książka z wątkiem wrocławskim :).