Tadeusz Kończyc - Qui pro quo 1919-1920

Zachęceni wybitnem powodzeniem przeglądu aktualnego Misja jedzie, który doczekał się setnego przedstawienia, autorowie rewji tej, obfitującej w sceny i epizody wysoce komiczne — wystawili w Qui pro quo nową rewję 1919--1920. Pp. Boczkowski, Włast i Ślaz tym razem mniej humoru tchnęli w postaci i sytuacje: więcej jest natomiast w tym przeglądzie ironji zjadliwej i drażniącej. Pierwsza odsłona (na wsi) ma nastrój bardziej poważny, w drugiej natomiast i trzeciej przeważa żywioł komiczny. Dowcip jest gryzący, mniej wybredny, często zbyt gorzki, nadużywanie przytem tych samych aluzji politycznych co w Misji i kawałów, które przestały być aktualnemi, razi i sprawia, iż chwilami publiczność nie bawi się tak, jakby się bawić powinna.

Trawestacja melodji ludowych, pomiędzy które wprowadzono niepotrzebnie znane i drogie sercu polskiemu motywy muzyczne narodowe (Tysiąc walecznych, Hej Bartoszu, Bartoszu) — jest niedopuszczalna, pospolituje bowiem to, czego się pospolitować nie powinno. Stanowczo należałoby te melodje usunąć lub zamienić na inne.

---

Pierwodruk w: Kurjer Warszawski, nr 4,1920, str. 6;

Uwagi: podpis pseudonimem t. k-c.

klucz: konczyc-qui-1920-01-04