Upaństwowienie kolei warszawsko-wiedeńskiej

Pod koniec grudnia 1911 prasa doniosła z Petersburga, iż komisja budżetowa przyjęła 17 głosami przeciw 7 głosom Polaków i opozycji przedłożenie, dotyczące upaństwowienia kolei warszawsko-wiedeńskiej z dniem 14 stycznia 1912 roku. Polscy członkowie komisji protestowali przeciw upaństwowieniu, większość oświadczyła się jednak za stanowiskiem sprawozdawcy, Markowa, który wskazał na to, że upaństwowienie przyniesie państwu zyski, koniecznem zaś jest bezwarunkowo dla tego, że kolej ta znajduje się teraz w rękach Polaków, a mając takie same tory, jak koleje zagraniczne, w razie wojny znakomicie ułatwiłaby nieprzyjacielowi komunikację."

Odbiło się to szerokim echem w prasie. Mucha pisała w pierwszym numerze:

— Czy mąż wasz zostaje na kolei wiedeńskiej po skupie?
— A jakże. Ma taką posadę, że go z Petersburga nikt nie zastąpi.
— Dlaczego?
— Bierze wszystkiego trzy ruble na miesiąc pensji.

zaś na ulicy dawało się słyszeć, iż "dzieło doktora Henryka Hilchena "Historia kolei Wiedeńskiej" zajmuje niepotrzebnie aż 360 stronic, gdyż dałoby się ono streścić w czterech słowach: Było dobrze — jest gorzej."

Patrz też

Korespondencja braterska - Mucha, nr 3, 1912