Władysław Bełza - Wizja babuni

Słowa Wł. Bełzy. Muzyka T. Wołowskiego

  W zapadłym dworku przy klawikordzie
  Siedzi babunia, staruszka siwa,
  A z pod jej palców w dźwięcznym akordzie
  Jakaś się żywa nuta odzywa.
  W jej oczach dziwny blask się rozpala,
  Myśl jakieś dawne obrazy niańczy,
  W oczach babuni wiruje sala
  I babcia tańczy.
  Zabrzmiał polonez, przed babci wzrokiem
  Miga jej młodość złotym promykiem
  I widzi siebie, jak drobnym krokiem
  Sunie dłoń w dłoni z podporucznikiem.
  To ten co rzucił płomienne słowa
  Pod Belwederem młodzi powstańczej,
  A nasza babcia niczym królowa
  Z rycerzem tańczy.
  Lecz takt się zmienia, czar walca płynie,
  Barwnych ułanów kwiat się rozwija,
  A wśród nich ona w białym muślinie,
  Jak wśród bławatów śnieżna lilja.
  O jakże ona ów dzień pamięta,
  Gdy każdy niósł jej swój hołd poddańczy
  I nasza babcia jak wniebowzięta
  Z nich z każdym tańczy.
  Tańczy, a przed jej przygasłym wzrokiem
  Suną postacie, jak z mgły utkane,
  Dawno już śmierci pokryte mrokiem,
  A tak jej drogie i ukochane.
  Babcia je wszystkie wita spłoniona,
  Wszak to jej dawny orszak wybrańczy,
  I w wizję młodych lat zapatrzona
  Z duchami tańczy.

---

Pierwodruk w: Estrada, nr 2,1918, str. 51-52;

Źródło tekstu: wg pierwodruku

klucz: belza-wizja-1918