Władysław Jus - Prolog

Oto zgasnął już trzeci rok wojny i głodu,
Ale jeszcze się pali okropne zarzewie
I co nas jutro czeka, żaden człowiek nie wie,
Lecz wierzymy w moc wielką naszego narodu!
Ufamy, że jakeśmy na wzburzonej fali
Najokrutniejsze ciosy fortuny przetrwali,
Tak doczekamy, w bratni uścisk połączeni,
Że się łuna pożarna w świt wolności zmieni.

Dziś, gdy się tego roku już zamknęła księga,
Oko naprzód wybiega, w dal proroczo sięga
I w piersi uciśnionej zdrój nadziei wzbiera,
Że w Nowy Rok rozpocznie się szczęśliwa era,
Że zniknie już paskarstwo gorsze, niż cholera
I że się codzień... nowa wykryje afera!

Dziś na starego roku pogrzebowej stypie,
Kiedy nas w braku węgla mróz po ciemku szczypie,
Znowu staje w ordynku wesoła drużyna
I przed wami nowiutki program rozpoczyna.
Znów zagrzmi tu kapela hucznie, zamaszyście,
Znów świśnie bicz satyry, Juwenalski iście,
Hukną męskie stenory, trysną damskie tryle,
Kapłanki Terpsychory, wiotkie jak motyle,
Nóżkami poematy wypisywać będą,
A trefniś was rozrusza pocieszną gawędą.
My was wybornie znamy jak serdeczne druhy
I wiemy, jak wam dodać w tych czasach otuchy:
Niekiedy obmyć rany humoru kaskadą,
Czasem słodko rozmarzyć pieśnią, serenadą,
Czasem chwycić za serce elegią, balladą,
Czasem znów błysnąć w same oczy prawdy szpadą!
Ale wesołość mamy tu w największe cenie,
Bo kordjał ten najlepiej ułatwia trawienie.
Nasza lekka chorągiew służyła wam wiernie,
Przedzierała się z wami przez głogi i ciernie,
Robiąc ulgę dla duszy i ulgę w kieszeni,
No, a takich przyjaciół najwięcej się ceni!
Więc wkraczając w promienne jutro z wami razem,
Prosimy was, ażeby nikt tu nie był głazem!
Niech humor staropolski znowu się rozgości
Będzie to dobry omen dla naszej przyszłości.
I niech węzeł sympatyi, co nas z wami splata,
Co w niedoli nas złączy, trwa w szczęściu przez lata!

---

Pierwodruk w: Estrada, nr 3,1918, str. 3-4;

Uwagi: W repertuarze: Seweryna Michałowskiego.

Źródło tekstu: wg pierwodruku

klucz: jus-prolog-1918