Wacław Grabiański - Tragedja w kuchni

Rondel, garnki, samowar
(Zakazany to dziś towar)
Przez kuchenny żywot cały
Nigdy się nie rozstawały.
   Kółko było to dobrane,
   W całej kuchni dobrze znane,
   Lecz jak wszystkie w świecie "garnki"
   Nie lubiało swej kucharki.
Która ignorując kółko,
Nie była mu przyjaciółką.
Raz zwracając się do garnka
Powiedziała zła kucharka:
   "Wasze kółko tak dobrane
   Będzie zarekwirowane".
   Garnek w płacz, aż mu polewa
   Łez potokiem się zalewa.
Rondel też ma łzy na rzęsie,
Samowarem febra trzęsie.
O! kuchenna piękna półko,
Tak dobrane mówi kółko:
   Całe życie na twym grzbiecie
   Razem mieszkaliśmy przecie;
   A choć schodził który nieraz,
   Jednak wracał. No, a teraz?
Rozstaniemy się na wieki
I pójdziemy w świat daleki,
Każdy w inną swoją stronę,
Czemuż, czemuż tak sądzone?
   A kucharka, co przy blasze
   Gotowała właśnie kaszę,
   Usłyszawszy gorzkie żale
   Na kuchennej półce wcale,
Się tem nie martwi i powiada:
"Na to jednak trudna rada,
Martwić się nie warto wiele
Zacni moi przyjaciele;
   Tak znów straszne nie jest życie,
   Bo choć z kuchni wychodzicie,
   Może jeszcze się spotkacie —
   W... karabinie, lub armacie!..."

---

Pierwodruk w: Estrada, nr 1,1917, str. 31-33;

Uwagi: W repertuarze: Seweryna Michałowskiego. W Estradzie podpisane pseudonimem: Feb.

Źródło tekstu: wg pierwodruku

klucz: grabianski-tragedia-1917