Tekst źródłowy strony Julian Tuwim - Zgon Walerego Briusowa

{{MetaUtwor
|klucz=tuwim-zgon-1924-10-26
|Autor=Julian Tuwim
|Tytul=Zgon Walerego Briusowa
|Published = Wiadomości Literackie
|Nr = 43
|Data = 1924-10-26
|Strona = 7
|Przedruk =
|Uwagi = Podpis: tj. Obok artykułu zamieszczone zostały dwa wiersze Briusowa: [[Walery Briusow - Przypływ wieczorny|''Przypływ wieczorny'']] w tłumaczeniu Tuwima i ''Classiche Walpurgisnacht'' w tłumaczeniu Mieczysława Brauna.
|Gatunek = {{Gatunek|Rodzaj=Artykuł}}
|Źródło = {{Źródło|Typ=Journal|Klucz=WL-1924-43}}
|Treść = 
Jako wybitny poeta i pisarz był zmarły Walery Briusow parnasu rosyjskiego postacią nieomal czołową, — jako uznany wódz symbolistów moskiewskich na przełomie dwóch stuleci, jako inicjator niestrudzenie czynny rozlicznych przedsięwzięć literacko-artystycznych, związał swe imię z całą epoką w dziejach kultury rosyjskiej.

W r. 1894 wstępuje dwudziestoletni Briusow w szranki poetyckie w brawach symbolizmu i odtąd, przez lat trzydzieści, orze gorliwie niwę literacką. Jego możliwości pisarskie były — należy to przyznać — bardzo rozległe, a skala poetycka obejmowała całą mnogość bogatych rodzajów formalnych. Briusow występował kolejno w roli poety i powieściopisarza, dramaturga i filologa, filozofa, prelegenta i korespondenta, — hołdował kolejno rozmaitym kierunkom i szkołom poetyckim od Puszkina i Niekrasowa do — Verlaine'a i Verhaerena.

W początkowej swej twórczości Briusow idzie śladem symbolizmu francuskiego: jego pierwsze płody poetyckie — to przekłady i półnaśladownictwa Rimbauda, Baudelaire'a, Verlaine'a, Mallarmégo. Jako redaktor czasopisma moskiewskiego "Wiesy" oraz bliski wydawnictwu "Zołotoje Runo", Briusow staje się oficjalnym wodzem symbolizmu rosyjskiego, a raczej jego odłamu moskiewskiego, walcząc piórem Andrzeja Bieławo, S. Sołowjewa i Elliasa — przeciwko "Orom", grupującym "mistyków anarchistycznych" oraz symbolistów z pod znaku petersburskiego z A. Błokiem i W. Iwanowem na czele.

Ale istota indywidualności pisarskiej Briusowa tkwiła w zgoła czem innem. Wkrótce też stygną zapały symboliczne poety, który od mglistości i mistycyzmu zwraca się ku jasnym wzorom klasycznym, ku dokładnej i doskonałej formie poetyckiej. W tym okresie proza i poezja Briusowa zbudowane są mocno, zwięźle i logicznie nieomal na kształt twierdzeń werbalistycznych, a cała ówczesna jego twórczość staje się pracą regularnie i systematycznie co dnia wykonywaną, przenoszącą punkt ciężkości na pokonywanie trudności wersyfikacyjnych we wszystkich tematach, tradycyjnie przez poezję opiewanych.

Od tej chwili występuje Briusow jako herold "poezji naukowej", i choć pisze niejednokrotnie o namiętności, — będącej jego ulubionym tematem, — choć opiewa rewolucję, której poświęcił całkowicie swe wysiłki, — jest on tylko architektem, mądrze a beznamiętnie wznoszącym zamierzoną budowlę.

Ta oschłość wewnętrzna i chłód — cecha najbardziej charakterystyczna w Briusowie — przywiodły go do bezwzględnego uznania i ubóstwienia rewolucji komunistycznej, jako zwiastunki powszechnej mechanizacji życia oraz twórczości, — i oto Briusow — symbolista i autor "Puti i piereputij", "Stichow o sowremiennosti", "Zierkała tieniej", "Wienka"... Briusow — tłumacz Verlaine'a, d'Annuzina i Wilde'a kończy swój żywot doczesny i literacki jako dygnitarz sowiecki, czcząc oficjalnym wierszem dokonany przewrót i wykładając w uniwersytecie powszechnym "naukę o wierszu — metrykę i rytmikę".
}}
Autor	Julian Tuwim +
Klucz	tuwim-zgon-1924-10-26 +
Nazwastrony	Julian Tuwim - Zgon Walerego Briusowa +
Numer	43 +
Publikowane	Wiadomości Literackie +
Rodzaj	Artykuł +
Rok publikacji	1924 +
Strony	7 +
Tytuł	Zgon Walerego Briusowa +
Data "Data" is a type and predefined property provided by Semantic MediaWiki to represent date values.	październik 26, 1924 +