Jan Lechoń - Teatr "Niebieski Ptak": Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 19:49, 30 lip 2011 (pokaż źródło) Gsapijaszko (dyskusja | edycje) m (Utworzył nową stronę „{{MetaUtwor |klucz=lechon-teatr-1924-07-07 |Autor=Jan Lechoń |Tytul=Teatr "Niebieski Ptak" |Published = Wiadomości Literackie |Nr = 27 (27) |Data = 1924-07-07 |Strona...”)		Wersja z 21:13, 30 lip 2011 (pokaż źródło) Gsapijaszko (dyskusja | edycje) m następna edycja →
Linia 1:		Linia 1:
	{{MetaUtwor		{{MetaUtwor
−	|klucz=lechon-teatr-1924-07-07	+	|klucz=lechon-teatr-1924-07-06
	|Autor=Jan Lechoń		|Autor=Jan Lechoń
	|Tytul=Teatr "Niebieski Ptak"		|Tytul=Teatr "Niebieski Ptak"
	|Published = Wiadomości Literackie		|Published = Wiadomości Literackie
	|Nr = 27 (27)		|Nr = 27 (27)
−	|Data = 1924-07-07	+	|Data = 1924-07-06
	|Strona = 5		|Strona = 5
	|Przedruk =		|Przedruk =

---

Wersja z 21:13, 30 lip 2011

W przemówieniu, poprzedzającem przedstawienie "Niebieskiego Ptaka", powiedział Antoni Słonimski, że aktorzy rosyjscy przywożą ze sobą ptaka prawdziwej poezji, który przysiada nie tylko na wielkich świątyniach sztuki, ale i na małych kapliczkach, gdzie mniej jest wspaniałości --- ale jakże często więcej wiary i modlitwy.

Taką kapliczką prawdziwego i żarliwego nabożeństwa dla poezji jest właśnie wędrujący teraz po świecie teatrzyk rosyjski. Bez jałowych i szumnych dysput, bez bajdurzenia o reformie teatru, --- podali sobie w nim ręce: malarz, reżyser, muzyk i świetni, pracowici a skromni aktorzy i biorąc za pretekst przeważnie znane, ośpiewane, najprostsze piosenki, --- robią z nich scenki dramatyczne o zniewalającym poetyckim uroku, a teatralnie tak mocne i piękne, że wieczoru "Niebieskiego Ptaka" słucha się jak czarującej, ariostycznej komedji, w której sami z naszych marzeń układamy sobie fantastyczną akcję.

Śród tych scenek --- obok przepysznych są i budzące zastrzeżenia, --- jak naiwnie tragiczni, choć świetnie według Riepina zrobieni "Burłacy", albo bardzo fajna w kolorze, ale chybiona w pomyśle inscenizacja starej piosenki "Dobosza swego wezwał król" --- możnaby też posprzeczać się o dekorację do arcydowcipnego muzycznie "Baru amerykańskiego", --- ale zato "Rosyjskie pieśni ludowe" mają wspaniały rozmach malarski i rzeźbiarski, aż lepią się od prostej i zawiesistej poezji --- "Katia" i "Czastuszki" zrobione są z pierwszej wody komizmem i z jakiemiś jak ze Stryjeńskiej zarazem chamstwem i elegancją --- a Chenkin! --- jakżeż on śpiewa Bérangera: mocno, co się zowie głosem, a zarazem delikatnie, skrzypcowo, każdą nutę biorąc za serce --- a przytem Béranger, --- nie! --- stanowczo --- od dzisiejszych t. zw. kabaretów idzie zapach jak z womitorjów walącego się Rzymu.

Więc jeszcze raz: można ostatecznie powiedzieć o "Niebieskim Ptaku", jak burmistrz w sztuce Szaniawskiego, że to jest ptaszek, --- ale ma rację Słonimski: ten ptaszek przyleciał z kraju, skąd przychodzą do nas nasze najlepsze sny i zamyślenia --- niewiadomo, czy nas nie okłamał "Niebieski ptak" Maeterlincka, że właśnie stamtąd przyfrunął.

---

Pierwodruk w: Wiadomości Literackie, nr 27 (27),1924, str. 5;

Źródło tekstu: Wiadomości Literackie, nr 27 (27), 1924, wyd. Antoni Borman i Mieczysław Grydzewski