Revision as of 18:53, 2 August 2011

{{#ifexpr: {{#ask:Rodzaj::ArtykułKlucz::tuwim-zgon-1924-10-26|format=count}} > 0 | {{#if:Jako wybitny poeta i pisarz był zmarły Walery Briusow parnasu rosyjskiego postacią nieomal czołową, --- jako uznany wódz symbolistów moskiewskich na przełomie dwóch stuleci, jako inicjator niestrudzenie czynny rozlicznych przedsięwzięć literacko-artystycznych, związał swe imię z całą epoką w dziejach kultury rosyjskiej.

W r. 1894 wstępuje dwudziestoletni Briusow w szranki poetyckie w brawach symbolizmu i odtąd, przez lat trzydzieści, orze gorliwie niwę literacką. Jego możliwości pisarskie były --- należy to przyznać --- bardzo rozległe, a skala poetycka obejmowała całą mnogość bogatych rodzajów formalnych. Briusow występował kolejno w roli poety i powieściopisarza, dramaturga i filologa, filozofa, prelegenta i korespondenta, --- hołdował kolejno rozmaitym kierunkom i szkołom poetyckim od Puszkina i Niekrasowa do --- Verlaine'a i Verhaerena.

W początkowej swej twórczości Briusow idzie śladem symbolizmu francuskiego: jego pierwsze płody poetyckie --- to przekłady i półnaśladownictwa Rimbauda, Baudelaire'a, Verlaine'a, Mallarmégo. Jako redaktor czasopisma moskiewskiego "Wiesy" oraz bliski wydawnictwu "Zołotoje Runo", Briusow staje się oficjalnym wodzem symbolizmu rosyjskiego, a raczej jego odłamu moskiewskiego, walcząc piórem Andrzeja Bieławo, S. Sołowjewa i Elliasa --- przeciwko "Orom", grupującym "mistyków anarchistycznych" oraz symbolistów z pod znaku petersburskiego z A. Błokiem i W. Iwanowem na czele.

Ale istota indywidualności pisarskiej Briusowa tkwiła w zgoła czem innem. Wkrótce też stygną zapały symboliczne poety, który od mglistości i mistycyzmu zwraca się ku jasnym wzorom klasycznym, ku dokładnej i doskonałej formie poetyckiej. W tym okresie proza i poezja Briusowa zbudowane są mocno, zwięźle i logicznie nieomal na kształt twierdzeń werbalistycznych, a cała ówczesna jego twórczość staje się pracą regularnie i systematycznie co dnia wykonywaną, przenoszącą punkt ciężkości na pokonywanie trudności wersyfikacyjnych we wszystkich tematach, tradycyjnie przez poezję opiewanych.

Od tej chwili występuje Briusow jako herold "poezji naukowej", i choć pisze niejednokrotnie o namiętności, --- będącej jego ulubionym tematem, --- choć opiewa rewolucję, której poświęcił całkowicie swe wysiłki, --- jest on tylko architektem, mądrze a beznamiętnie wznoszącym zamierzoną budowlę.

Ta oschłość wewnętrzna i chłód --- cecha najbardziej charakterystyczna w Briusowie --- przywiodły go do bezwzględnego uznania i ubóstwienia rewolucji komunistycznej, jako zwiastunki powszechnej mechanizacji życia oraz twórczości, --- i oto Briusow --- symbolista i autor "Puti i piereputij", "Stichow o sowremiennosti", "Zierkała tieniej", "Wienka"... Briusow --- tłumacz Verlaine'a, d'Annuzina i Wilde'a kończy swój żywot doczesny i literacki jako dygnitarz sowiecki, czcząc oficjalnym wierszem dokonany przewrót i wykładając w uniwersytecie powszechnym "naukę o wierszu --- metrykę i rytmikę".|=Treść= Jako wybitny poeta i pisarz był zmarły Walery Briusow parnasu rosyjskiego postacią nieomal czołową, --- jako uznany wódz symbolistów moskiewskich na przełomie dwóch stuleci, jako inicjator niestrudzenie czynny rozlicznych przedsięwzięć literacko-artystycznych, związał swe imię z całą epoką w dziejach kultury rosyjskiej.

W r. 1894 wstępuje dwudziestoletni Briusow w szranki poetyckie w brawach symbolizmu i odtąd, przez lat trzydzieści, orze gorliwie niwę literacką. Jego możliwości pisarskie były --- należy to przyznać --- bardzo rozległe, a skala poetycka obejmowała całą mnogość bogatych rodzajów formalnych. Briusow występował kolejno w roli poety i powieściopisarza, dramaturga i filologa, filozofa, prelegenta i korespondenta, --- hołdował kolejno rozmaitym kierunkom i szkołom poetyckim od Puszkina i Niekrasowa do --- Verlaine'a i Verhaerena.

W początkowej swej twórczości Briusow idzie śladem symbolizmu francuskiego: jego pierwsze płody poetyckie --- to przekłady i półnaśladownictwa Rimbauda, Baudelaire'a, Verlaine'a, Mallarmégo. Jako redaktor czasopisma moskiewskiego "Wiesy" oraz bliski wydawnictwu "Zołotoje Runo", Briusow staje się oficjalnym wodzem symbolizmu rosyjskiego, a raczej jego odłamu moskiewskiego, walcząc piórem Andrzeja Bieławo, S. Sołowjewa i Elliasa --- przeciwko "Orom", grupującym "mistyków anarchistycznych" oraz symbolistów z pod znaku petersburskiego z A. Błokiem i W. Iwanowem na czele.

Ale istota indywidualności pisarskiej Briusowa tkwiła w zgoła czem innem. Wkrótce też stygną zapały symboliczne poety, który od mglistości i mistycyzmu zwraca się ku jasnym wzorom klasycznym, ku dokładnej i doskonałej formie poetyckiej. W tym okresie proza i poezja Briusowa zbudowane są mocno, zwięźle i logicznie nieomal na kształt twierdzeń werbalistycznych, a cała ówczesna jego twórczość staje się pracą regularnie i systematycznie co dnia wykonywaną, przenoszącą punkt ciężkości na pokonywanie trudności wersyfikacyjnych we wszystkich tematach, tradycyjnie przez poezję opiewanych.

Od tej chwili występuje Briusow jako herold "poezji naukowej", i choć pisze niejednokrotnie o namiętności, --- będącej jego ulubionym tematem, --- choć opiewa rewolucję, której poświęcił całkowicie swe wysiłki, --- jest on tylko architektem, mądrze a beznamiętnie wznoszącym zamierzoną budowlę.

Ta oschłość wewnętrzna i chłód --- cecha najbardziej charakterystyczna w Briusowie --- przywiodły go do bezwzględnego uznania i ubóstwienia rewolucji komunistycznej, jako zwiastunki powszechnej mechanizacji życia oraz twórczości, --- i oto Briusow --- symbolista i autor "Puti i piereputij", "Stichow o sowremiennosti", "Zierkała tieniej", "Wienka"... Briusow --- tłumacz Verlaine'a, d'Annuzina i Wilde'a kończy swój żywot doczesny i literacki jako dygnitarz sowiecki, czcząc oficjalnym wierszem dokonany przewrót i wykładając w uniwersytecie powszechnym "naukę o wierszu --- metrykę i rytmikę".|}}

Dane bibliograficzne

{{#if:Julian Tuwim|Autor: Julian Tuwim|}}

Tytuł: Zgon Walerego Briusowa

Pierwodruk w: Wiadomości Literackie, {{#if: 43 | nr 43, | }} {{#ifeq: 1924-10-26 | brak | | {{#ifeq: {{#len:1924-10-26}} | 4 | data::1924-10-26 | {{#time: Y|1924-10-26}} }}}}{{#ifeq: 7 | brak ||, str. strony::7}}; {{#if: |Przedruk: | }}

{{#ifexpr: {{#ask: Przedruk::tuwim-zgon-1924-10-26|format=count}} > 0 | Przedruk w tomach: {{#ask: Przedruk::tuwim-zgon-1924-10-26|format=list|outro=.}} | }} {{#if: Podpis: tj. Obok artykułu zamieszczone zostały dwa wiersze Briusowa: Przypływ wieczorny w tłumaczeniu Tuwima i Classiche Walpurgisnacht w tłumaczeniu Mieczysława Brauna. | Uwagi: Podpis: tj. Obok artykułu zamieszczone zostały dwa wiersze Briusowa: Przypływ wieczorny w tłumaczeniu Tuwima i Classiche Walpurgisnacht w tłumaczeniu Mieczysława Brauna.|}}

{{#ifexpr: {{#ask:Rodzaj::RecenzjaKlucz rodzaju::tuwim-zgon-1924-10-26|format=count}} > 0 | Recenzje: {{#ask:Rodzaj::RecenzjaKlucz rodzaju::tuwim-zgon-1924-10-26 |sort=Data |format=ul}} | }}

{{#ifexpr: {{#ask:Rodzaj::PolemikaKlucz rodzaju::tuwim-zgon-1924-10-26|format=count}} > 0 | patrz też: {{#ask:Rodzaj::PolemikaKlucz rodzaju::tuwim-zgon-1924-10-26 |sort=Data |format=ul}} | }}

{{#if: {{#ifeq: Journal | Journal | {{#ask:Journal::+Klucz::WL-1924-43 | limit=1 |mainlabel=- |? Tytuł |? Numer |? Data wydania nieformatowana |? Wydawca |format=template |template=Formatuj źródło }} | {{#ifeq: Journal | Book | {{#ask:Rodzaj::BookKlucz::WL-1924-43 | limit=1 |mainlabel=- |? Autor |? Edytor |? Tytuł |? Miejsce wydania |? Data wydania |? Nazwastrony |format=template |template=Formatuj źródło książkowe }} | inne }} }}|Źródło tekstu: {{#ifeq: Journal | Journal | {{#ask:Journal::+Klucz::WL-1924-43 | limit=1 |mainlabel=- |? Tytuł |? Numer |? Data wydania nieformatowana |? Wydawca |format=template |template=Formatuj źródło }} | {{#ifeq: Journal | Book | {{#ask:Rodzaj::BookKlucz::WL-1924-43 | limit=1 |mainlabel=- |? Autor |? Edytor |? Tytuł |? Miejsce wydania |? Data wydania |? Nazwastrony |format=template |template=Formatuj źródło książkowe }} | inne }}

{{#if: Julian Tuwim | Zgon Walerego Briusowa | }}{{#if: Julian Tuwim | | }} {{#ifeq: 43 | brak | | }}{{#ifeq: 1924-10-26 | brak | | {{#ifeq: {{#len:1924-10-26}} | 4 | | [[rok publikacji::{{#time: Y|1924-10-26}}| ]] }} }} {{#if:|[[Klucz rodzaju::{{{Klucz}}}| ]]| }}{{#if: |[[Stradecki::{{{Stradecki}}}|]]|}}

<headertabs/> |{{#if:Jako wybitny poeta i pisarz był zmarły Walery Briusow parnasu rosyjskiego postacią nieomal czołową, --- jako uznany wódz symbolistów moskiewskich na przełomie dwóch stuleci, jako inicjator niestrudzenie czynny rozlicznych przedsięwzięć literacko-artystycznych, związał swe imię z całą epoką w dziejach kultury rosyjskiej.

W r. 1894 wstępuje dwudziestoletni Briusow w szranki poetyckie w brawach symbolizmu i odtąd, przez lat trzydzieści, orze gorliwie niwę literacką. Jego możliwości pisarskie były --- należy to przyznać --- bardzo rozległe, a skala poetycka obejmowała całą mnogość bogatych rodzajów formalnych. Briusow występował kolejno w roli poety i powieściopisarza, dramaturga i filologa, filozofa, prelegenta i korespondenta, --- hołdował kolejno rozmaitym kierunkom i szkołom poetyckim od Puszkina i Niekrasowa do --- Verlaine'a i Verhaerena.

W początkowej swej twórczości Briusow idzie śladem symbolizmu francuskiego: jego pierwsze płody poetyckie --- to przekłady i półnaśladownictwa Rimbauda, Baudelaire'a, Verlaine'a, Mallarmégo. Jako redaktor czasopisma moskiewskiego "Wiesy" oraz bliski wydawnictwu "Zołotoje Runo", Briusow staje się oficjalnym wodzem symbolizmu rosyjskiego, a raczej jego odłamu moskiewskiego, walcząc piórem Andrzeja Bieławo, S. Sołowjewa i Elliasa --- przeciwko "Orom", grupującym "mistyków anarchistycznych" oraz symbolistów z pod znaku petersburskiego z A. Błokiem i W. Iwanowem na czele.

Ale istota indywidualności pisarskiej Briusowa tkwiła w zgoła czem innem. Wkrótce też stygną zapały symboliczne poety, który od mglistości i mistycyzmu zwraca się ku jasnym wzorom klasycznym, ku dokładnej i doskonałej formie poetyckiej. W tym okresie proza i poezja Briusowa zbudowane są mocno, zwięźle i logicznie nieomal na kształt twierdzeń werbalistycznych, a cała ówczesna jego twórczość staje się pracą regularnie i systematycznie co dnia wykonywaną, przenoszącą punkt ciężkości na pokonywanie trudności wersyfikacyjnych we wszystkich tematach, tradycyjnie przez poezję opiewanych.

Od tej chwili występuje Briusow jako herold "poezji naukowej", i choć pisze niejednokrotnie o namiętności, --- będącej jego ulubionym tematem, --- choć opiewa rewolucję, której poświęcił całkowicie swe wysiłki, --- jest on tylko architektem, mądrze a beznamiętnie wznoszącym zamierzoną budowlę.

Ta oschłość wewnętrzna i chłód --- cecha najbardziej charakterystyczna w Briusowie --- przywiodły go do bezwzględnego uznania i ubóstwienia rewolucji komunistycznej, jako zwiastunki powszechnej mechanizacji życia oraz twórczości, --- i oto Briusow --- symbolista i autor "Puti i piereputij", "Stichow o sowremiennosti", "Zierkała tieniej", "Wienka"... Briusow --- tłumacz Verlaine'a, d'Annuzina i Wilde'a kończy swój żywot doczesny i literacki jako dygnitarz sowiecki, czcząc oficjalnym wierszem dokonany przewrót i wykładając w uniwersytecie powszechnym "naukę o wierszu --- metrykę i rytmikę".|Jako wybitny poeta i pisarz był zmarły Walery Briusow parnasu rosyjskiego postacią nieomal czołową, --- jako uznany wódz symbolistów moskiewskich na przełomie dwóch stuleci, jako inicjator niestrudzenie czynny rozlicznych przedsięwzięć literacko-artystycznych, związał swe imię z całą epoką w dziejach kultury rosyjskiej.

W r. 1894 wstępuje dwudziestoletni Briusow w szranki poetyckie w brawach symbolizmu i odtąd, przez lat trzydzieści, orze gorliwie niwę literacką. Jego możliwości pisarskie były --- należy to przyznać --- bardzo rozległe, a skala poetycka obejmowała całą mnogość bogatych rodzajów formalnych. Briusow występował kolejno w roli poety i powieściopisarza, dramaturga i filologa, filozofa, prelegenta i korespondenta, --- hołdował kolejno rozmaitym kierunkom i szkołom poetyckim od Puszkina i Niekrasowa do --- Verlaine'a i Verhaerena.

W początkowej swej twórczości Briusow idzie śladem symbolizmu francuskiego: jego pierwsze płody poetyckie --- to przekłady i półnaśladownictwa Rimbauda, Baudelaire'a, Verlaine'a, Mallarmégo. Jako redaktor czasopisma moskiewskiego "Wiesy" oraz bliski wydawnictwu "Zołotoje Runo", Briusow staje się oficjalnym wodzem symbolizmu rosyjskiego, a raczej jego odłamu moskiewskiego, walcząc piórem Andrzeja Bieławo, S. Sołowjewa i Elliasa --- przeciwko "Orom", grupującym "mistyków anarchistycznych" oraz symbolistów z pod znaku petersburskiego z A. Błokiem i W. Iwanowem na czele.

Ale istota indywidualności pisarskiej Briusowa tkwiła w zgoła czem innem. Wkrótce też stygną zapały symboliczne poety, który od mglistości i mistycyzmu zwraca się ku jasnym wzorom klasycznym, ku dokładnej i doskonałej formie poetyckiej. W tym okresie proza i poezja Briusowa zbudowane są mocno, zwięźle i logicznie nieomal na kształt twierdzeń werbalistycznych, a cała ówczesna jego twórczość staje się pracą regularnie i systematycznie co dnia wykonywaną, przenoszącą punkt ciężkości na pokonywanie trudności wersyfikacyjnych we wszystkich tematach, tradycyjnie przez poezję opiewanych.

Od tej chwili występuje Briusow jako herold "poezji naukowej", i choć pisze niejednokrotnie o namiętności, --- będącej jego ulubionym tematem, --- choć opiewa rewolucję, której poświęcił całkowicie swe wysiłki, --- jest on tylko architektem, mądrze a beznamiętnie wznoszącym zamierzoną budowlę.

Ta oschłość wewnętrzna i chłód --- cecha najbardziej charakterystyczna w Briusowie --- przywiodły go do bezwzględnego uznania i ubóstwienia rewolucji komunistycznej, jako zwiastunki powszechnej mechanizacji życia oraz twórczości, --- i oto Briusow --- symbolista i autor "Puti i piereputij", "Stichow o sowremiennosti", "Zierkała tieniej", "Wienka"... Briusow --- tłumacz Verlaine'a, d'Annuzina i Wilde'a kończy swój żywot doczesny i literacki jako dygnitarz sowiecki, czcząc oficjalnym wierszem dokonany przewrót i wykładając w uniwersytecie powszechnym "naukę o wierszu --- metrykę i rytmikę".|}}

{{#if:Wiadomości Literackie|Pierwodruk w: Wiadomości Literackie,|}} {{#if: 43 | nr 43, | }}{{#ifeq: 1924-10-26 | brak | | {{#ifeq: {{#len:1924-10-26}} | 4 | data::1924-10-26 | {{#time: Y|1924-10-26}} }}}}{{#ifeq: 7 | brak ||, str. strony::7}}; {{#if: |Przedruk: | }} {{#ifexpr: {{#ask: Przedruk::tuwim-zgon-1924-10-26|format=count}} > 0 | Przedruk w tomach: {{#ask: Przedruk::tuwim-zgon-1924-10-26|sort=Data wydania|order=asc|format=list|outro=.}} | }} {{#if: Podpis: tj. Obok artykułu zamieszczone zostały dwa wiersze Briusowa: Przypływ wieczorny w tłumaczeniu Tuwima i Classiche Walpurgisnacht w tłumaczeniu Mieczysława Brauna. | Uwagi: Podpis: tj. Obok artykułu zamieszczone zostały dwa wiersze Briusowa: Przypływ wieczorny w tłumaczeniu Tuwima i Classiche Walpurgisnacht w tłumaczeniu Mieczysława Brauna.|}}

{{#ifexpr: {{#ask:Rodzaj::RecenzjaKlucz rodzaju::tuwim-zgon-1924-10-26|format=count}} > 0 | Recenzje: {{#ask:Rodzaj::RecenzjaKlucz rodzaju::tuwim-zgon-1924-10-26 |sort=Data |format=ul}} | }}

{{#ifexpr: {{#ask:Rodzaj::PolemikaKlucz rodzaju::tuwim-zgon-1924-10-26|format=count}} > 0 | patrz też: {{#ask:Rodzaj::PolemikaKlucz rodzaju::tuwim-zgon-1924-10-26 |sort=Data |format=ul}} | }}

{{#if: {{#ifeq: Journal | Journal | {{#ask:Journal::+Klucz::WL-1924-43 | limit=1 |mainlabel=- |? Tytuł |? Numer |? Data wydania nieformatowana |? Wydawca |format=template |template=Formatuj źródło }} | {{#ifeq: Journal | Book | {{#ask:Rodzaj::BookKlucz::WL-1924-43 | limit=1 |mainlabel=- |? Autor |? Edytor |? Tytuł |? Miejsce wydania |? Data wydania |? Nazwastrony |format=template |template=Formatuj źródło książkowe }} | inne }} }}|Źródło tekstu: {{#ifeq: Journal | Journal | {{#ask:Journal::+Klucz::WL-1924-43 | limit=1 |mainlabel=- |? Tytuł |? Numer |? Data wydania nieformatowana |? Wydawca |format=template |template=Formatuj źródło }} | {{#ifeq: Journal | Book | {{#ask:Rodzaj::BookKlucz::WL-1924-43 | limit=1 |mainlabel=- |? Autor |? Edytor |? Tytuł |? Miejsce wydania |? Data wydania |? Nazwastrony |format=template |template=Formatuj źródło książkowe }} | inne }}

{{#if: Julian Tuwim | Zgon Walerego Briusowa | }}{{#if: Julian Tuwim | | }} {{#ifeq: 43 | brak | | }}{{#ifeq: 1924-10-26 | brak | | {{#ifeq: {{#len:1924-10-26}} | 4 | | [[rok publikacji::{{#time: Y|1924-10-26}}| ]] }} }} {{#if:|[[Klucz rodzaju::{{{Klucz}}}| ]]| }}{{#if: |[[Stradecki::{{{Stradecki}}}|]]|}}

}}