Julian Tuwim - Atak

 "Hurra!" Łby opuścili, jak bawołów stado,
 Zgięli się --- i runęli naprzód, na bagnety.
 Upojeni krwią, ogniem, krzykiem, kanonadą,
 Wściekli, cudowni, pędzą, jak konie do mety.

 Trzeszczą kartaczownice gęstym, suchym trzaskiem.
 Zmiatają mknących ludzi (rośnie zgiełk i wrzawa)
 Pęknie coś --- i w twarz trzepnie żelastwem i blaskiem,
 Kłębią się cielska trupów, góra mięsa krwawa.

 Dopadli! Kopią, gryzą, prują bagnetami
 Piersi, brzuchy i twarze, krew gorąca bucha,
 Miażdżą twarze poległych ciężkimi butami
 Lub wdeptują ich ciężar do krwawego brzucha.

 Wreszcie, człapiąc nogami w jeziorze krwi czarnej,
 Spoceni, poszarpani w tym śmiertelnym tańcu,
 Jak szaleńcy, co wnoszą kwiaty do trupiarni,
 Zatykają swój sztandar na zdobytym szańcu.

---

Pierwodruk w: Nowy Kurier Łódzki, nr 48,1915, str. 1; Przedruk: Tygodnik Ilustrowany, Warszawa, 1916, nr 25; Młoda Gromada, Lublin 1946, nr 10. Ponadto w Czyhanie na Boga, Gebethner i Wolf, Warszawa 1918; Wiersze zebrane, F. Hoesick, Warszawa 1928; Wiersze zebrane. Wydanie nowe uzupełnione., J. Przeworski, Warszawa 1933; Wybór wierszy, Rój in Exile, New York, 1942; Dzieła, Czytelnik, Warszawa 1955.

Uwagi: Pierwodruk pod pseudonimem: Roch Pekiński. Autograf wiersza --- w tomiku rękopiśmiennym pt. Wybór wierszy 1914 --- 1916 --- w ML. W Wierszach zebranych z 1928 r. tekst odbiega nieznacznie od pierwodruku:

 "Hurra!" Łby opuścili, jak bawołów stado,
 Zgięli się --- i runęli naprzód, na bagnety.
 Upojeni krwią, ogniem, krzykiem, kanonadą,
 Wściekli, cudowni, pędzą, jak konie do mety.

 Trzeszczą kartaczownice gęstym, suchym trzaskiem.
 Zmiatają ludzi w pędzie, rośnie zgiełk i wrzawa,
 Pęknie coś i w twarz trzepnie żelastwem i blaskiem,
 Kłębią się cielska trupów, góra mięsa krwawa.

 Dopadli! Kopią, gryzą, prują bagnetami
 Brzuchy, piersi i twarze, krew gorąca bucha,
 Miażdżą twarze poległych ciężkiemi butami
 Lub wdeptują ich ciężar do krwawego brzucha.

 Wreszcie, człapiąc nogami w kałuży krwi czarnej,
 Spoceni, poszarpani w tym śmiertelnym tańcu,
 --- Jak szaleńcy, co wnoszą kwiaty do trupiarni,
 Zatykają swój sztandar na zdobytym szańcu.

Źródło tekstu: wg NKŁ

klucz: {{{klucz}}}

{{{Gatunek}}}