Julian Tuwim
Był współzałożycielem (wraz z Antonim Słonimskim i Jarosławem Iwaszkiwiczem) grupy poetyckiej Skamander w roku 1919. W czasie wojny polsko-bolszewickiej pracował w Biurze Prasowym Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego. W młodości inspirował się twórczością Leopolda Staffa (jak sam o tym pisał w swych pamiętnikach). Członek założyciel Związku Artystów i Kompozytorów Scenicznych (ZAiKS). W 1939 emigruje poprzez Rumunię do Francji, a po jej kapitulacji, poprzez Portugalię i Brazylię do USA. W roku 1946 wraca do kraju. Przez wielu dawnych przyjaciół krytykowany za nadmierną służalczość względem komunistycznych władz (jest m.in. autorem kilku tekstów gloryfikujących Stalina). Władze wynagradzają go hojnie, m.in. willą w Aninie przy ul. Zorzy.
Autor tekstów kabaretowych (kabarety Qui Pro Quo, Banda, Nowa Banda, szopka noworoczna Pikadora), rewiowych i librecista. Współautor i redaktor pism literackich i satyrycznych (Skamander, Wiadomości Literackie). Tłumacz literatury rosyjskiej, m.in. Aleksandra Puszkina (Jeździec miedziany), W. Majakowskiego (Obłok w spodniach). Autor popularnych wierszy dla dzieci, m.in. Lokomotywa, Ptasie radio, Słoń Trąbalski, Bambo. Bibliofil i kolekcjoner kuriozów (Czary i czarty polskie, Pegaz dęba, Cicer cum caule).
