Tekst źródłowy strony Julian Tuwim - Przed Paryżem

Jego Exsc. Marszałkowi Fochowi

                         1
  Zwyciężało więc chamstwo. Do miasta --- światłości
  Zbliżał się gbur germański z tryumfem przechwałki:
  Jużem widział, jak butnie się w mieście rozgości,
  Jak warkną suche bębny, zagwiżdżą piszczałki!<br/>
                         2
  Zasię bałwan spiżowy; święty buldog pruski,
  Pierś wydętą ustroi czarnym chwały krzyżem
  I legnie ciężkim cielskiem na ziemi francuskiej
  Paszczę po nad jej sercem zwiesiwszy --- Paryżem.<br/>
                         3
  Pycha zbróździ głupotę stalowego pyska,
  Mózg pod hełmem śnić zacznie nową cezarjadę
  I sztywno wyrzucając podkute buciska,
  Głupie junkry z łoskotem otrąbią paradę!<br/>
                         4
  I potoczą się ciężkie, a krnąbrne przemowy,
  Kirasjerskie tyrady o Bogu i prawie;
  "Wolność", "ideał", "cnota", "praca", "mur stalowy"
  I "stary miecz niemiecki w niespożytej sławie."<br/>
                         5
  Zaprawdę --- toby było, meine Herr'n, wspaniałe
  Miljard sercby zamarło nagle w przerażeniu
  Miljard ustby przeklęło tę potworną chwałę
  Miljard ludzi stanęło ramię przy ramieniu!<br/>
                         6
  A kiedy wasz sterczywąs suchoręki właśnie
  Byłby armi dziękował za zwycięstwa plony,
  Wiedziałem, że ktoś w gniewie tak w stół pięścią trzaśnie,
  Że podniesie nie pięść już, lecz ochłap skrwawiony.<br/>
                         7
  A takiem uderzeniem miażdży się narody
  I przed gniewem Jednego --- drżą zbrojne miljony!
  Historja mu wyciąga pierwsza dłoń do zgody,
  Wiekom prawa dyktuje taki gniew czerwony!<br/>
                         8
  Dzwoń, mój gniewie zwycięzco! Dzwoń radosny gniewie,
  Pękajcie, wulkaniczne strofy, jak granaty!
  Kłujcie, zdania --- bagnety! Sycz, złote zarzewie!
  Wibrującem smaganiem sieczcie, słowa --- baty!
                         9
  Nuże, kulturträgery, dychtery, denkery,
  Bibliofile, hofraty, leutnanty, doktory,
  Pracowici idjoci, żandarmy, siegery,
  Hegle, szlegle, geistszelmy, durnie profesory.
                        10
  --- ''Deutschenhetzer'' przemawia! Niech was to oburza!
  Zgromcie niekulturalną moją inwokację,
  Śpiewem gniewem i wzgardą, więc mój śpiew, jak burza!
  Wy zaś --- wysiadujecie mądre dysertacje!
                        11
  Niech się eksplodująca moja inwektywa
  Śrótem obelg i gradem wymysłów rozpryska,
  A chociaż będzie mściwa --- będzie sprawiedliwa!
  Żagwią bijąc --- prask! w środek zuchwałego pyska!
                        12
  Wczorajsze demokrady --- dzisiaj demokraty,
  Spokorniałe na rozkaz ''von oben'' pyszałki,  
  Pomyślcie, coby było, gdyby swe armaty
  Do Paryża wtoczyły wasze feldmarszałki!
                        13
  Gdyby na Place de la Concorde --- sam Kaiser
  Na białym koniu wjechał w kasku kirasjerskim
  Nie buchnęłażby pycha z was dzika, jak gajzer
  Nie zalałabyż ziemi tryumfem kajserskim!
                        14
  Nie poszlibyście wszyscy na modły do Essen?
  Nie czcilibyście Kruppa, niczem demiurga?
  I ''"Deutschland über alles"'' krzycząc nawet przez sen,
  Czyż nie lizalibyście butów Hindenburga?
                        15
  Pojechałyby brzeskie kanalje ''nach Westen'',
  Podyktowały pokój vonhoffmany grube,
  I kułak jeneralski z heroicznym gestem
  Byłby przypieczętował Europie zgubę.
                        16
  Potembyście stworzyli Kosmiczną Policję
  Kagańce z numerami nosiliby ludzie,
  Gromadząc dla was, zbiry, świętą amunicję,
  Pracując dla was, zbiry, w niewolniczym trudzie.
                        17
  Bandą pruskich rekrutów byliby wam wszyscy
  Wiernem poddanem bydłem Wilhelma Zwycięscy
  Szalelibyście z pychy --- bogom zda się bliscy
  Szucmany z Bożej łaski, żołdaki, ciemięscy!
                       18
  Wżarlibyście się w ziemię, swą pychą i dumą
  Cisnęlibyście sobie cały świat pod stopy,
  A mybyśmy musieli, jak przed czarną dżumą,
  Uciec z hochkulturalnej, von Preusseneuropy.
                       19
  Uciec! I raczej kędyś na wyspie pierwotnej,
  W Australji u dzikusów Europę założyć.
  Niż w germańskim zaduchu, śród kliki przewrotnej
  W ciężkiej waszej kulturze żyć, i życie tworzyć.
                       20
  Lecz otośmy ujrzeli, z zapartym oddechem,
  Jak na polach francuskich piechota i tanki
  Działa, pułki, pędzone zwycięskim pośpiechem
  Poszły naprzód w cudownym rytmie marsyljanki!
                       21
  I dokonały dzieła! Zmiażdżyły świat stary
  Chwała krwi, co zmoczyła francuskie okopy,
  Na sztandary przerzućcie czerwone pożary.
  I --- hurra! wolne ludy --- wolnej Europy!


{{MetaUtwor
|Autor=Julian Tuwim
|Tytul=Przed Paryżem
|Published=Estrada
|Nr=9
|Data=1919
|Strona=3-7
|Przedruk=''Jarmark rymów'', J. Przeworski, Warszawa, 1934; ''Wiersze'', nakł. Związku Patriotów Polskich w ZSRR, Moskwa, 1943.
|Uwagi=Powstał w 1918 r. Wiersz satyryczny napisany w związku z dwukrotnym zbliżaniem się ofensywy wojsk niemieckich w 1918 r. do Paryża. Wiersz był recytowany w drugiej połowie 1918 r. w Warszawie, w kabarecie [[Miraż]], w programie pt. ''Cześć Koalicji'', inf. ''Sowizdrzał'', Warszawa 1918, nr 51. Ponadto wycinek anonimowej recenzji z dopiskiem Tuwima: "Recenzja z Mirażu 1918" --- w archiwum. Pierwodruk dedykowany "Jego Exscelencji Marszałkowi Fochowi". W tomie ''Jarmark rymów'', motto: "Voilà, voilà, bandits! Rimbaud", z wiersza: ''Paryż się budzi''. Pierwotny tytuł wiersza na autografie w archiwum: ''Paryż zagrożony''.
|Źródło=wg Estrady
}}
Autor	Julian Tuwim +
Klucz	tuwim-przed-1919 +
Nazwastrony	Julian Tuwim - Przed Paryżem +
Numer	9 +
Publikowane	Estrada +
Rodzaj	Wiersz + oraz Utwór sceniczny +
Rok publikacji	1919 +
Strony	3-7 +
Tytuł	Przed Paryżem +
Data "Data" is a type and predefined property provided by Semantic MediaWiki to represent date values.	1919 +