Camera obscura, r. 1924, nr 44: Różnice pomiędzy wersjami

Z sapijaszko.net
Skocz do: nawigacja, szukaj
(tnkpcKEwnmUdmvrI)
m (zamienił w treści „---” na „—”)
 
(Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
−
EVlJoH , [url=http://zlqmgpdvwsab.com/]zlqmgpdvwsab[/url], [link=http://xmqfcrxwhncb.com/]xmqfcrxwhncb[/link], http://wydfaayeidoo.com/
+
{{MetaUtwor
 +
|klucz=camera-obscura-1924-44
 +
|Autor=Julian Tuwim
 +
|Tytul=Camera obscura, r. 1924, nr 44
 +
|Published = Wiadomości Literackie
 +
|Nr = 44 (44)
 +
|Data = 1924-11-02
 +
|Strona = 6
 +
|Przedruk =
 +
|Uwagi =  
 +
|Gatunek = {{Gatunek|Rodzaj=Artykuł}}
 +
|Źródło = {{Źródło|Typ=Journal|Klucz=WL-1924-44}}
 +
|Treść =
 +
{{COTyt|Medice, cura te ipsum!}}
 +
{{COTre|Rozpoczynając rubrykę "Camera obscura", na pierwszem miejscu lojalnie podkreślamy przykry lapsus, jaki popełniła redakcja "Wiadomości Literackich". W nr. 43 tego pisma pod niektóremi portretami Sienkiewicza umieszczono napis: "Henryk Sienkiewicz w r. 1917". — Jak wiadomo, wielki pisarz zmarł w r. 1916...}}
 +
 
 +
{{COTyt|Czerwonka}}
 +
{{COTre|W sprawozdaniu ze sztuki Marji Pawlikowskiej "Szofer Archibald" w "Kurjerze Warszawskim" p. W. R. cytuje dwukrotnie tytuł tomu wierszy tej poetki i uparcie nazywa go "Czerwona magja", zamiast "Różowa". Jest to tem dziwniejsze, że p. W. R. przytacza w recenzji wiersz Pawlikowskiej, miał więc prawdopodobnie książkę przed sobą.
 +
 
 +
Ale jeżeli prawdą jest, że pod literami W. R. ukrywa się poseł Władysław Rabski, — nie dziwimy się już niczemu. Magja musi być czerwona, gdyż wszystko jest czerwone. Na biurku leży "Kurjer" czerwony i "Express" czerwony, expressem jedzie czerwony Trocki, czyli parskający i zgrzytający czerwony szatan. Szatan — magja. Razem "Czerwona magja".
 +
 
 +
Niedawno pisał p. Rabski o kruku, który latał po pokoju z powodu zatargu z robotnikami w gazowni. I ktoby pomyślał?! — Ten czarny ptak był takaże czerwony.}}
 +
 
 +
{{COTyt|"Cóż u djabła z tym kutasem, jak powiada stary Fredro!" (Boy)}}
 +
{{COTre|Z recenzji p. W. R. z "Dożywocia" i "Świeczka zgasła" Fredry ("Kurjer Warszawski"):}}
 +
{{COCyt|"Napiszę krótko, bo nie lubię pisać o Fredrze. Nie lubię dlatego, że go tak bardzo kocham. Inaczej, niż Szekspira, inaczej, niż Moljera, inaczej niż z późniejszych Ibsena. Żadnego podziwu, żadnej pokory, nic, tylko kochanie. I to tak, jak kochałem po raz pierwszy, gdy miałem lat 18. W modrzewiowym dworku, na ławce pod kasztanami, na koniu, gdy "ona" jechała przy leśną ścieżyną i pod krzyżem za wsią. Tam się modliła, gdy miałem składać maturę. A dokoła nas były dobre babcie i śmieszne ciocie, i Orgony, i Jowialscy, i Gucie, i Klary, i Aniele.
 +
 
 +
Hej!
 +
 
 +
— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —
 +
 
 +
Więc zły jestem, że muszę pisać. Ale wczoraj, gdy się kurtyna podniosła i Roland z Pichorówną zaczęli się kłócić i romansować, dopóki "świeczka nie zgasła", uśmiechnąłem się do własnego dzieciństwa. Na wsi, w salonie z czeczotkowemi meblami, na małej scence bez rampy, z łóżkiem pożyczonem od Kasi, co krowy doiła, grałem w tej samej sztuce przed 30 laty, a może i więcej. I to "z nią" właśnie. Akurat z nią w teatrzyku amatorskim.
 +
 
 +
— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —
 +
 
 +
Co ja plotę, co ja plotę? Groch z kapustą. Ale dobrze ci tak redaktorze. Nie każ mi pisać o Fredrze".
 +
 
 +
— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —
 +
}}
 +
 
 +
{{COTyt|"Nowy Zew"}}
 +
{{COTre|W nr. 2—3 dwutygodnika młodzieży żydowskiej "Nowy Zew" znajdujemy pretensjie, skierowane do "Wiadomości Literackich":}}
 +
{{COCyt|"Wszak — o ile chodziło o przykład — Wiadomości Literackie, ów dla dzisiejszego czytelnika w swem wszystkowiedztwie niezastąpiony informator o wszelkich literackiego rynku przejawach, nie zdobyły się na umieszczenie wzmianki chociażby o piśmiennictwie najbliższych sąsiadów, nie wychodząc w ten sposób poza "potępienie nielegalności" jako powszechną, przez Mieczysława Brauna tak określoną formą odnoszenia się doń polskich środowisk literackich".}}
 +
{{COTre|Mętne to zdanie, o ile się nie mylimy, wytyka zapewne "Wiadomościom" brak informacyj o literaturze żydowskiej. Odpowiedź nasza jest prosta: nie znamy i znać nie chcemy t. zw. żargonu. Z radością stwierdzamy fakt ukazania się pisma młodzieży żydowskiej w języku polskim. Szkoda tylko, że jest nudne, że nie widać nigdzie ani krzty talentu, że polszczyzna jego jest straszna, a ideologja frazeologiczno-nijaka. Oto kilka przykładów:}}
 +
{{COCyt|"Lwia część młodzieży jest tak zaślepiona w owe postulaty, a mając swe uczucia i umysł własny przyćmione, że wierzy starszym bezkrytycznie i idzie naoślep w ich ślady, grzęźnie w to samo błoto, z którego nie może już nigdy wybrnąć. Nie będąc nigdy młodym, przejmuje się zgnilizną jaka go otacza i tam szuka celu życia, którego też rzadko kiedy znajduje" (z artykułu "Zagadnienie młodzieży").
 +
 
 +
"Porzućmy już w końcu błyskotki zewnętrzne i zastanówmy się głębiej nad istotą naszego jestestwa, a tem silniej odczujemy nicość i pustkę wewnętrzną, a na jej miejscu będziemy szukali trwalszych wartości, właściwszych naszemu usposobieniu, a dające nieporównanie więcej wewnętrznego zadowolenia. Przestańmy innych małpować i zatruwać w sobie najcenniejsze zarodki młodzieńcze, a wtedy świat zadziwimy sobą" (tamże).
 +
 
 +
"W skrajnem utylitaryzmie i epikureizmie traktuje się obecnie artystyczne zadowolenie jakby rodzaj pewnej gastronomicznej przyjemności (Ibsen: Dzika kaczka)" ("Samokształcenie i samouctwo").}}
 +
{{COTre|Jeśli chodzi o przyjemność gastronomiczną, to lepszym przykładem byłby "Hirszfeld: pieczona gęś".}}
 +
 
 +
{{COTyt|Bajbuza}}
 +
{{COTre|Takim pseudonimem podpisany jest feljeton teatralny w "Młodym Robotniku" (nr. 19—20). Według Bajbuzy teatr popularny (Bogusławskiego) zżydział pod dyrekcją Schillera. Pod piórem zaś Bajbuzy żydzieje wyraźnie mowa polska. Pisze Bajbuza tak: "Rzecz się nie dzieje w 1879 r., a około 1876 roku (mowa o "Podróży po Warszawie", prz. red.), na co zwrócił uwagę Vieux Polonais ze "Rzplitej" — a co p. Schiller zarozumiale nie poprawił". Zdanie to przełożone na język polski brzmi: "Rzecz dzieje się nie w 1879 r., lecz około 1876 roku, na co zwrócił uwagę Vieux Polonais z "Rzplitej", a czego zarozumiały p. Schiller nie poprawił".
 +
 
 +
Pozatem, Bajbuzo, nie należy używać słów, których znaczenia się nie rozumie. Preparować a operować — to nie to samo ("Rewolucją jedynie preparował reżyser" — pisze Bajbuza o "Dantonie"). Naogół zaś Bajbuza powinien przestać pisać po nabajbuzieniu takiego zdania, jak: "Zelwerowicz, którego bogactwo duszy oniemiło wszystkich z zachwytu".}}
 +
 
 +
{{COTyt|"Polska Młodych"}}
 +
{{COTre|W nr. 1 tego czasopisma znaleźliśmy błędy ortograficzne, które świadczą, że współpracownicy jego dostaną poprawkę z polskiego. "Chuczy krew", "duszy chart", "muzgowiec", "ożeźwić", "wachających się", "pęknientego", "pakół" — wszystko to bardzo piękne i szlachetne, ale nie w tej pisowni.}}
 +
 
 +
{{COTyt|"Moleben"}}
 +
{{COTre|Wychodząca w Katowicach "Gazeta Robotnicza" podaje w numerze z dn. 17 października r. b. odpis dokumentu:}}
 +
{{COCyt|"Starostwo Pińskie
 +
:dn. 26. 9. 1924 r.
 +
:L. 3211/II.
 +
::: Do Pana...
 +
Uprzejmie powiadamiam, że jutro t. j. 27.9. p godzinie 9 rano odbędzie się w kościele OO. Jezuitów dziękczynne nabożeństwo z powodu cudownego ocalenia Pana Wojewody podczas napadu w dn. 24.9. 1924 r.
 +
:::::: W z. Starosty:
 +
:::::: (—) Fr. Usajewicz"}}
 +
 
 +
{{COTyt|Ranga}}
 +
{{COTre|Według "Myśli Niepodległej" (nr. 731) na koszarach przy ul. Rajskiej w Krakowie widnieje napis:}}
 +
{{COCyt|"Koszary imienia generała dywizji Tadeusza Kościuszki".}}
 +
{{COTre|Radzimy zmienić napis na pomniku Kopernika:
 +
 
 +
"Profesorowi astronomji Mikołajowi Kopernikowi"... i t. d.}}
 +
 
 +
{{COTyt|Non olet}}
 +
{{COTre|"Kurier Poznański", nawołujący do niewynajmowania Żydom mieszkań, przyjmuje jednocześnie ogłoszenia od Żydów, poszukujących mieszkań:}}
 +
{{COCyt|"DLA EKSMITANDA
 +
(żyda) poszukuje się jakiegokolwiek pomieszczenia. Może być tylko kuchenka. Zgłoszenia Kurjer Poznański z 22 599/600" (dn. 21 października 1924 r.).}}
 +
{{COTre|A fajne idysze kepełe ma ten "Kurjer Poznański"!}}
 +
 
 +
{{COTyt|Da-Lila — złodziejka}}
 +
{{COTre|W brudnej szmacie pornograficznej "Eroticon" (nr. 39) wydrukowany został wiersz "Wieczorem" podpisany przez jakąś Da-Lilę. Wiersz ten — to nędznie dosłownie przekład z Achmatowej.}}
 +
 
 +
{{COTyt|Mailand!}}
 +
{{COTre|W dodatku ilustrowanym do nr. 286 "Kurjera Warszawskiego" zamieszczono fotografję z następującym podpisem: "Mistrz Europy, włoch Ermino Spalla, który w Mailandzie zwyciężył na turnieju bokserskim holendra". — Takie bogate pismo, taki "mailand", a nie może sobie na słownik niemiecko-polski pozwolić. Znalazłby się tam ów "Mailand" tajemniczy, zwany po polsku "Medjolan".}}
 +
 
 +
{{COTyt|Karasze z Warszawy do Rydelników w Argentynie}}
 +
{{COCyt|"Z okazji narodzin córeczki u naszej ukochanej córki i siostry '''JAKÓBOSTWU RYDELNIK''' w Argentynie, zasyłają z za oceanu najserdeczniejsze życzenia '''Rodzice, bracia i bratowa Karasz.'''}}
 +
{{COTre|("Nasz Przegląd", dn. 18 października 1924 r.).}}
 +
}}

Aktualna wersja na dzień 21:08, 16 mar 2012


[edytuj]

Medice, cura te ipsum!

Rozpoczynając rubrykę "Camera obscura", na pierwszem miejscu lojalnie podkreślamy przykry lapsus, jaki popełniła redakcja "Wiadomości Literackich". W nr. 43 tego pisma pod niektóremi portretami Sienkiewicza umieszczono napis: "Henryk Sienkiewicz w r. 1917". — Jak wiadomo, wielki pisarz zmarł w r. 1916...

Czerwonka

W sprawozdaniu ze sztuki Marji Pawlikowskiej "Szofer Archibald" w "Kurjerze Warszawskim" p. W. R. cytuje dwukrotnie tytuł tomu wierszy tej poetki i uparcie nazywa go "Czerwona magja", zamiast "Różowa". Jest to tem dziwniejsze, że p. W. R. przytacza w recenzji wiersz Pawlikowskiej, miał więc prawdopodobnie książkę przed sobą.

Ale jeżeli prawdą jest, że pod literami W. R. ukrywa się poseł Władysław Rabski, — nie dziwimy się już niczemu. Magja musi być czerwona, gdyż wszystko jest czerwone. Na biurku leży "Kurjer" czerwony i "Express" czerwony, expressem jedzie czerwony Trocki, czyli parskający i zgrzytający czerwony szatan. Szatan — magja. Razem "Czerwona magja".

Niedawno pisał p. Rabski o kruku, który latał po pokoju z powodu zatargu z robotnikami w gazowni. I ktoby pomyślał?! — Ten czarny ptak był takaże czerwony.

"Cóż u djabła z tym kutasem, jak powiada stary Fredro!" (Boy)

Z recenzji p. W. R. z "Dożywocia" i "Świeczka zgasła" Fredry ("Kurjer Warszawski"):

"Napiszę krótko, bo nie lubię pisać o Fredrze. Nie lubię dlatego, że go tak bardzo kocham. Inaczej, niż Szekspira, inaczej, niż Moljera, inaczej niż z późniejszych Ibsena. Żadnego podziwu, żadnej pokory, nic, tylko kochanie. I to tak, jak kochałem po raz pierwszy, gdy miałem lat 18. W modrzewiowym dworku, na ławce pod kasztanami, na koniu, gdy "ona" jechała przy leśną ścieżyną i pod krzyżem za wsią. Tam się modliła, gdy miałem składać maturę. A dokoła nas były dobre babcie i śmieszne ciocie, i Orgony, i Jowialscy, i Gucie, i Klary, i Aniele.

Hej!

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

Więc zły jestem, że muszę pisać. Ale wczoraj, gdy się kurtyna podniosła i Roland z Pichorówną zaczęli się kłócić i romansować, dopóki "świeczka nie zgasła", uśmiechnąłem się do własnego dzieciństwa. Na wsi, w salonie z czeczotkowemi meblami, na małej scence bez rampy, z łóżkiem pożyczonem od Kasi, co krowy doiła, grałem w tej samej sztuce przed 30 laty, a może i więcej. I to "z nią" właśnie. Akurat z nią w teatrzyku amatorskim.

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

Co ja plotę, co ja plotę? Groch z kapustą. Ale dobrze ci tak redaktorze. Nie każ mi pisać o Fredrze".

— — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

"Nowy Zew"

W nr. 2—3 dwutygodnika młodzieży żydowskiej "Nowy Zew" znajdujemy pretensjie, skierowane do "Wiadomości Literackich":

"Wszak — o ile chodziło o przykład — Wiadomości Literackie, ów dla dzisiejszego czytelnika w swem wszystkowiedztwie niezastąpiony informator o wszelkich literackiego rynku przejawach, nie zdobyły się na umieszczenie wzmianki chociażby o piśmiennictwie najbliższych sąsiadów, nie wychodząc w ten sposób poza "potępienie nielegalności" jako powszechną, przez Mieczysława Brauna tak określoną formą odnoszenia się doń polskich środowisk literackich".

Mętne to zdanie, o ile się nie mylimy, wytyka zapewne "Wiadomościom" brak informacyj o literaturze żydowskiej. Odpowiedź nasza jest prosta: nie znamy i znać nie chcemy t. zw. żargonu. Z radością stwierdzamy fakt ukazania się pisma młodzieży żydowskiej w języku polskim. Szkoda tylko, że jest nudne, że nie widać nigdzie ani krzty talentu, że polszczyzna jego jest straszna, a ideologja frazeologiczno-nijaka. Oto kilka przykładów:

"Lwia część młodzieży jest tak zaślepiona w owe postulaty, a mając swe uczucia i umysł własny przyćmione, że wierzy starszym bezkrytycznie i idzie naoślep w ich ślady, grzęźnie w to samo błoto, z którego nie może już nigdy wybrnąć. Nie będąc nigdy młodym, przejmuje się zgnilizną jaka go otacza i tam szuka celu życia, którego też rzadko kiedy znajduje" (z artykułu "Zagadnienie młodzieży").

"Porzućmy już w końcu błyskotki zewnętrzne i zastanówmy się głębiej nad istotą naszego jestestwa, a tem silniej odczujemy nicość i pustkę wewnętrzną, a na jej miejscu będziemy szukali trwalszych wartości, właściwszych naszemu usposobieniu, a dające nieporównanie więcej wewnętrznego zadowolenia. Przestańmy innych małpować i zatruwać w sobie najcenniejsze zarodki młodzieńcze, a wtedy świat zadziwimy sobą" (tamże).

"W skrajnem utylitaryzmie i epikureizmie traktuje się obecnie artystyczne zadowolenie jakby rodzaj pewnej gastronomicznej przyjemności (Ibsen: Dzika kaczka)" ("Samokształcenie i samouctwo").

Jeśli chodzi o przyjemność gastronomiczną, to lepszym przykładem byłby "Hirszfeld: pieczona gęś".

Bajbuza

Takim pseudonimem podpisany jest feljeton teatralny w "Młodym Robotniku" (nr. 19—20). Według Bajbuzy teatr popularny (Bogusławskiego) zżydział pod dyrekcją Schillera. Pod piórem zaś Bajbuzy żydzieje wyraźnie mowa polska. Pisze Bajbuza tak: "Rzecz się nie dzieje w 1879 r., a około 1876 roku (mowa o "Podróży po Warszawie", prz. red.), na co zwrócił uwagę Vieux Polonais ze "Rzplitej" — a co p. Schiller zarozumiale nie poprawił". Zdanie to przełożone na język polski brzmi: "Rzecz dzieje się nie w 1879 r., lecz około 1876 roku, na co zwrócił uwagę Vieux Polonais z "Rzplitej", a czego zarozumiały p. Schiller nie poprawił".

Pozatem, Bajbuzo, nie należy używać słów, których znaczenia się nie rozumie. Preparować a operować — to nie to samo ("Rewolucją jedynie preparował reżyser" — pisze Bajbuza o "Dantonie"). Naogół zaś Bajbuza powinien przestać pisać po nabajbuzieniu takiego zdania, jak: "Zelwerowicz, którego bogactwo duszy oniemiło wszystkich z zachwytu".

"Polska Młodych"

W nr. 1 tego czasopisma znaleźliśmy błędy ortograficzne, które świadczą, że współpracownicy jego dostaną poprawkę z polskiego. "Chuczy krew", "duszy chart", "muzgowiec", "ożeźwić", "wachających się", "pęknientego", "pakół" — wszystko to bardzo piękne i szlachetne, ale nie w tej pisowni.

"Moleben"

Wychodząca w Katowicach "Gazeta Robotnicza" podaje w numerze z dn. 17 października r. b. odpis dokumentu:

"Starostwo Pińskie
dn. 26. 9. 1924 r.
L. 3211/II.
Do Pana...

Uprzejmie powiadamiam, że jutro t. j. 27.9. p godzinie 9 rano odbędzie się w kościele OO. Jezuitów dziękczynne nabożeństwo z powodu cudownego ocalenia Pana Wojewody podczas napadu w dn. 24.9. 1924 r.

W z. Starosty:
(—) Fr. Usajewicz"

Ranga

Według "Myśli Niepodległej" (nr. 731) na koszarach przy ul. Rajskiej w Krakowie widnieje napis:

"Koszary imienia generała dywizji Tadeusza Kościuszki".

Radzimy zmienić napis na pomniku Kopernika:

"Profesorowi astronomji Mikołajowi Kopernikowi"... i t. d.

Non olet

"Kurier Poznański", nawołujący do niewynajmowania Żydom mieszkań, przyjmuje jednocześnie ogłoszenia od Żydów, poszukujących mieszkań:

"DLA EKSMITANDA (żyda) poszukuje się jakiegokolwiek pomieszczenia. Może być tylko kuchenka. Zgłoszenia Kurjer Poznański z 22 599/600" (dn. 21 października 1924 r.).

A fajne idysze kepełe ma ten "Kurjer Poznański"!

Da-Lila — złodziejka

W brudnej szmacie pornograficznej "Eroticon" (nr. 39) wydrukowany został wiersz "Wieczorem" podpisany przez jakąś Da-Lilę. Wiersz ten — to nędznie dosłownie przekład z Achmatowej.

Mailand!

W dodatku ilustrowanym do nr. 286 "Kurjera Warszawskiego" zamieszczono fotografję z następującym podpisem: "Mistrz Europy, włoch Ermino Spalla, który w Mailandzie zwyciężył na turnieju bokserskim holendra". — Takie bogate pismo, taki "mailand", a nie może sobie na słownik niemiecko-polski pozwolić. Znalazłby się tam ów "Mailand" tajemniczy, zwany po polsku "Medjolan".

Karasze z Warszawy do Rydelników w Argentynie

"Z okazji narodzin córeczki u naszej ukochanej córki i siostry JAKÓBOSTWU RYDELNIK w Argentynie, zasyłają z za oceanu najserdeczniejsze życzenia Rodzice, bracia i bratowa Karasz.

("Nasz Przegląd", dn. 18 października 1924 r.).

Autor: Julian Tuwim

Tytuł: Camera obscura, r. 1924, nr 44

Pierwodruk w: Wiadomości Literackie, nr 44 (44), 1924, str. 6;





Źródło tekstu: Wiadomości Literackie, nr 44 (44), 1924, wyd. Antoni Borman i Mieczysław Grydzewski
klucz: camera-obscura-1924-44


Źródło: „http://www.sapijaszko.net/index.php?title=Camera_obscura,_r._1924,_nr_44&oldid=1113”
Fakty o Camera obscura, r. 1924, nr 44
Kanał RDF
AutorJulian Tuwim +
Kluczcamera-obscura-1924-44 +
NazwastronyCamera obscura, r. 1924, nr 44 +
Numer44 (44) +
PublikowaneWiadomości Literackie +
RodzajArtykuł +
Rok publikacji1924 +
Strony6 +
TytułCamera obscura, r. 1924, nr 44 +
Data
"Data" is a type and predefined property provided by Semantic MediaWiki to represent date values.
listopad 2, 1924 +