Julian Tuwim - Bajki

  Pomnę dzieciństwa sny niewysłowne,
  Baśń lat minionych wstaje jak żywa,
  Bajki czarowne, bajki cudowne
  Opowiadała mi niania siwa:

  O złotym smoku, śpiącej królewnie,
  O tym, jak walczył rycerzy huf,
  A gdy kończyła, płakałem rzewnie,
  Prosząc: "Nianiusiu, ach, dalej mów!

  Mów dalej, o nianiu, mów jeszcze,
  Aż usnę i dalej śnić będę,
  Niech we śnie spokojnym wypieszczę
  Złocistą, tajemną legendę!

  Złóż z czarów wzorzystą mozaikę,
  Niech przyjdą rycerze tu do mnie!
  Mów dalej czarowną swą bajkę!
  Ja bajki tak lubię ogromnie..."

  Dziś czar dzieciństwa jeno wspominam,
  I często, kiedy siedzę samotnie,
  Marzeń przędziwo znów snuć zaczynam,
  Czar, który minął tak niepowrotnie.

  Znów przeszłość całą mam przed oczyma,
  I kiedy cisza nastanie w krąg,
  Po Andersena sięgam lub Grimma
  I dawne bajki czerpię dziś z ksiąg.

  I czytam, aż sen oczy zmruży
  I przymknie zmęczone powieki,
  Zaznaję cudownej podróży,
  W kraj mglisty, bezbrzeżnie daleki...

  Znużony do snu chylę głowę,
  Upaja mnie sen oszołomnie...
  W samotne wieczory zimowe
  Ja bajki tak lubię ogromnie...

  A czasem smętne moje dumanie
  Przerywa nagle cudna dziewczyna,
  Usta mi daje na przywitanie,
  A potem czule szeptać zaczyna:

  Że nie opuści mnie nigdy w życiu,
  W szczęścia godzinie ni w doli złej,
  Że kocha mocno, tęskni w ukryciu,
  A ja cichutko tak nucę jej:

  "Mów dalej, mów dalej, dziewczyno,
  Że wiecznie mnie będziesz kochała,
  Że chwile miłosne nie miną,
  Żeś moja na zawsze i cała,

  Że miłość twa tak jest bezmierną,
  Że będziesz tęskniła wciąż do mnie...
  Mów dalej, że będziesz mi wierną:
  Ja bajki tak lubię ogromnie!..."

---

Pierwodruk w: Estrada, nr 2,1918, str. 22; Przedruk: Nuty, muz. M. Kozar-Słobódzki [Kossobudzki], Warszawa 1929, nakład I. Rzepecki; Po wojnie w: J. Tuwim: Dzieła, t. III, Jarmark Rymów, str. 495, opr. J. Stradecki, Czytelnik, Warszawa 1958; K. Krukowski: Mała antologia kabaretu, Wyd. Radia i Telewizji, Warszawa, 1982; J. Tuwim: Kabaretiana, Czytelnik, Warszawa 2002.

Uwagi: w pierwodruku ukazało się pod pseudonimem Jan Wim. W Dziełach wers 11 brzmi: "Niech we śnie spokojnym wypieszczę" zaś w Kabaretiana: "Niech we śnie spokojny wypieszczę". Dalej: "Usta mi daje na przywitanie" -- "Usta mi daje na powitanie".

Piosenka śpiewana była m.in. przez Stanisława Ratolda w Mirażu, Bogdana Niewinowskiego w programie: Wieczór Juliana Tuwima w sali PKiN w Warszawie, w kwietniu 1956 r.

Źródło tekstu: J. Tuwim, Dzieła t. III, Czytelnik, Warszawa 1958

klucz: {{{klucz}}}

{{{Gatunek}}}