Tekst źródłowy strony Jerzy Boczkowski - Szumiały mu echa kawiarni

{{MetaUtwor
|klucz=boczkowski-szumialy-1918
|Autor = Jerzy Boczkowski
|Tytul = Szumiały mu echa kawiarni
|Published = Estrada
|Nr = 2
|Data = 1918
|Strona = 34-36
|Przedruk = we fragmentach w R. M. Groński: ''Jak w przedwojennym kabarecie,'' WAiF, Warszawa, 1978; w K. Krukowski: ''Mała antologia kabaretu,'' Wyd. Radia i Telewizji, Warszawa, 1982 -- u Krukowskiego skrócone o zwrotkę, 2 zwrotka połączona z trzecią. 
|Uwagi = piosenkę tą w [[Czarny Kot|Czarnym Kocie]] wykonywał [[repertuar::Stanisław Ratold]], zaś w listopadzie 1920 r debiutował nią w teatrze Polonia [[repertuar::Kazimierz Krukowski]]. 
|Źródło = wg pierwodruku
|Gatunek = {{Gatunek|Rodzaj=piosenka}}
|Treść=
''Słowa i muzyka Jerzego Boczkowskiego''
<poem>
  W kawiarni stałym gościem był,
  Cel życia miał utarty.
  Zwyczajnie, ot, bezmyślnie żył:
  Kobietki, wino, karty.
  Kawiarnia domem była dlań,
  Tam oddychał piersią całą,
  Przy boku Helek, Zosiek, Mań,
  Wcale spać mu się nie chciało,
  A rankiem w biurze, jak przez mgły,
  Złociste roił sny.

     Szumiały mu echa kawiarni,
     Całunem się kładły na skroń!
     Antośki, Maniusie, koledzy tak gwarni
     Z za mgły uśmiechali się doń,
     Całusy pieściły mu usta,
     Muzyki upajał go czar!
     I wrzała zabawa tak miła, choć pusta,
     W korowód splatając się mar!

  Wtem wojny grom znienacka padł!
  Na czapkach orły błysły!
  Nasz laluś kawiarniany zbladł,
  Lecz wnet wahania prysły!
  I gdy mu pierwszych bitew dym
  Osmalił twarz pobladłą,
  Humorem wszystkich zdziwił swym,
  Plótł co na język wpadło!
  A tylko czasem nocne mgły,
  Wskrzeszały dawne sny!

     Szumiały mu echa kawiarni itd.

  W wichurze, deszczu, noce, dnie
  Przepędzał pod okopem.
  Ostatnim kęsem dzielił się
  Z żołnierzem, prostym chłopem!
  Stwardniał w ogniu niby stal
  I nie krył się już w kącie!
  W ataku pierwszy, jak na bal,
  Porucznik szedł na froncie,
  Aż kula, gdy na przedzie biegł
  Przecięła życia ścieg!

     Szumiały mu echa kawiarni,
     Szumiały gałęzie brzóz!
     Postacie się jakieś skradały po darni
     Z moczarów wikliny i łóz,
     Całusy mu kładły na skronie
     Usteczka Antosiek i Mań!
     Przyjaciół uściski padły na dłonie!
     Kawiarnia spłaciła swą dań!
</poem>
}}
Autor	Jerzy Boczkowski +
Klucz	boczkowski-szumialy-1918 +
Nazwastrony	Jerzy Boczkowski - Szumiały mu echa kawiarni +
Numer	2 +
Publikowane	Estrada +
Repertuar	Stanisław Ratold + oraz Kazimierz Krukowski +
Rodzaj	piosenka +
Rok publikacji	1918 +
Strony	34-36 +
Tytuł	Szumiały mu echa kawiarni +
Data "Data" is a type and predefined property provided by Semantic MediaWiki to represent date values.	1918 +