Julian Tuwim - Panny

 Panny z czarnych powozów, ażurowo--przejrzyste,
 Panny smętnie przeciche jak szeptania kościelne,
 O, narcyzy z cieplarni, panny wonne i czyste,
 Koronkowo--misterne, aksamitnie--subtelne...

 Jakże lubię Was, panny, "niedostępnie"--ponętne!
 Armaty tajone! Kwiaty w czarnych powozach!...
 Trochę smutne jakoby, a nawpół uśmiechnięte,
 O, przesmętne, prześliczne, jak motyle w mimozach.

 Excusez... mam wrażenie, że się... hm! wam po nocach
 Parobkowie rzeźniccy śnią, jak lwy muskularni,
 Że się często atleci marzą w słodkich przemocach,
 Silni, tędzy, ogromni... O, narcyzy z cieplarni!

 "Lecz cóż pana obchodzi, co po nocach nam śni się?!
 To jest wprost... niesłychane! grubiańskie!! bezczelne!!"
 -- Nic... nic... więcej nie będę o, kochane skromnisie,
 Aksamitnie--misterne, koronkowo--subtelne!

---

Pierwodruk w: Życie Łódzkie (jednodniówka), nr brak,1914, str. 15; Przedruk: Janusz Dunin: W Bi-Ba-Bo i gdzie indziej, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź, 1966

Uwagi: Pod pseudonimem Roch Pekiński. Najprawdopodobniej jeden z najwcześniejszych opublikowanych wierszy J. Tuwima, w początkach 1914 r.

Źródło tekstu: wg pierwodruku

klucz: {{{klucz}}}

{{{Gatunek}}}