Wacław Grabiański - Wojna wśród zwierząt: Różnice pomiędzy wersjami

W pewnym lesie życie było
Zgodne, ciche i spokojne,
Aż jednego dnia zwierzęta
Rozpoczęły z sobą wojnę.

Ryki, piski, wycia, jęki
Rozbrzmiewają w całym lesie,
Silny drze słabemu skórę,
Nic dziwnego, że tam drze się!

By zakończyć krwawe walki,
A i samym wyjść z nich cało,
Społeczeństwo osłów — ludzkiej
Interwencji zarządało.

Jakże można tolerować
Taką rzecz w XX wieku?
Mówią osły do człowieka:
"Chodź, uspokój nas człowieku!"

Człowiek, który skończył właśnie
Reparować łódź podwodną
I oglądał grubą Bertę,
Tę zabawkę dziś tak modną,

Rzekł do osłów: "gdzie kultura?
Gdzie jest postęp! dość tej złości!
Gryźć się, drapać? przypomina
Walki to w starożytności!"

Na to osły do człowieka:
"Mówisz mądrze, niby rabin,
Lecz co znaczy ta armata?
Łódź podwodna? ten karabin?"

Wtedy człowiek: "Zrozum wreszcie
Osłów bando, dzielna, bitna,
Że dopiero kulturalną
Jest dziś wojna nowożytna!"

"Co? — wykrzyknął jeden z osłów —
Tak wysoko się nie wzniosłem,
By tak myśleć, to widocznie,
Trzeba więcej być niż osłem!"

"Słusznie — mówi dalej człowiek —
Radzę więc nie tracąc czasu
Wróćcie się kochane osły
Do walczących stron do lasu!

Ale najpierw kupcie u mnie
Amunicji, armat, broni,
No, a wtedy, nikt na świecie
Was w kulturze nie przegoni..."