Tekst źródłowy strony Jan Lechoń - Nowy program "Niebieskiego Ptaka"

{{MetaUtwor
|klucz=lechon-nowy-1924-07-27
|Autor=Jan Lechoń
|Tytul=Nowy program "Niebieskiego Ptaka"
|Published = Wiadomości Literackie
|Nr = 30 (30)
|Data = 1924-07-27
|Strona = 3
|Przedruk =
|Uwagi = W pierwodruku podpis jl.
|Gatunek = {{Gatunek|Rodzaj=Recenzja}}
|Źródło = {{Źródło|Typ=Journal|Klucz=WL-1924-30}}
|Treść = 
Drugi program "Niebieskiego Ptaka" nie jest już rewelacją, którą był pierwszy, — jest w przeważnej części jego doskonałą kopją, szeregiem czarujących lub wzruszających pendants do tych niezwykłych scenek, któreśmy już oklaskiwali. Ale tem lepiej pokazuje istotę teatrzyku rosyjskiego, jest świetną lekcją na temat: co może zrobić inteligencja, sumienność reżyserska i rzetelna praca aktorów. Świetny pomysł ma "Wańka-Tanka" (p. Nielidow jest przezabawny); "Time is money" — to, jako zmechanizowanie ruchów, kolor, natężenie światła, poprostu ekstrakt Ameryki, powiedzmy coctail; romans Glinki ma perwersyjnie dyskretną zmysłowość o najwyższej wytworności, — ale dopiero inscenizacja obrazu Jaroszenki pokazuje, czem jest reżyser, — "wo ist der blaue Vogel begraben": pomysł jest tak specjalnie rosyjski, że dla Polaka poprostu nie do przyjęcia, więc i nie do dyskusji, — ale wykonanie! Ubóstwo ruchów daje przejmujące wrażenie jakiegoś groźnego skupienia, — tragicznej wewnętrznej siły, — każdy gest jest, ma się wrażenie, obliczony co do sekundy; — jeżeli nie jesteśmy wzruszeni do głębi, to już nie myśmy winni, ani teatr — tylko nasza przeklęta polska natura. A pozatem: pani Petersen daje w "Katarynce" arcydzieło sentymentu i najwyższej klasy komizmu, Chenkin ma swój własny patetyczny ton w deklamacji, śpiewa "Piosenki błazna" z tą wspaniałą teatralnością, która właśnie stworzyła teatr, pan Jarossy jako conférencier samą już sylwetką daje wrażenie czegoś bardzo europejskiego — mówi rzeczy przemile błahe z doskonale wychowaną nonszalancją.

<p class="wyposrodkowany">*</p>

I jeszcze jedno na zakończenie. Czy naprawdę wypada, żebyśmy mając swoich Boda przedewszystkiem i panią Pogorzelską — a dalej Maszyńskiego, Rentgena, Orwida, Lawińskiego, Toma, takich malarzy — jak Stryjeńska, autorów — jak Boy, Tuwim, Słonimski, reżyserów — jak Schiller i Trzciński... Nie stanowczo. Byłoby hańbą, żebyśmy nie mieli od sezonu jakiegoś swojego np. "Czerwonego Koguta".
}}
Autor	Jan Lechoń +
Klucz	lechon-nowy-1924-07-27 +
Nazwastrony	Jan Lechoń - Nowy program "Niebieskiego Ptaka" +
Numer	30 (30) +
Publikowane	Wiadomości Literackie +
Rodzaj	Recenzja +
Rok publikacji	1924 +
Strony	3 +
Tytuł	Nowy program "Niebieskiego Ptaka" +
Data "Data" is a type and predefined property provided by Semantic MediaWiki to represent date values.	lipiec 27, 1924 +