Tekst źródłowy strony Jan Lechoń - Teatr Qui Pro Quo: Rewja nr 2

{{MetaUtwor
|klucz=lechon-teatr-1924-11-09
|Autor=Jan Lechoń
|Tytul=Teatr Qui Pro Quo: Rewja nr 2
|Published = Wiadomości Literackie
|Nr = 45 (45)
|Data = 1924-11-09
|Strona = 4
|Przedruk =
|Uwagi = Patrz też felieton Boya-Żeleńskiego w nr 306 "Kurjera Porannego" oraz [[Jan Lechoń - Boy i Lechoń|odpowiedź]] Jana Lechonia w nr 46 Wiadomości Literackich
|Gatunek = {{Gatunek|Rodzaj=Recenzja|Autor dzieła=Qui Pro Quo|Tytuł dzieła=Rewia nr 2}}
|Źródło = {{Źródło|Typ=Journal|Klucz=WL-1924-45}}
|Treść = 
'''Teatr "Qui pro Quo": "Rewja nr 2" Fr. Járosy'ego, K. Toma i J. Tuwima'''

W drugim programie teatrzyku "Qui pro Quo" widać tę samą, co w pierwszym, szlachetną ambicję przestrzegania dobrego smaku, sumienność reżysera, tu i ówdzie jakiś pomysł plastyczny — z radością patrzymy się, jak najbardziej zdeprawowani ulubieńcy najgorszej publiczności poddają się rygorom nowego kursu.

Tym razem pozwolę sobie nie zgodzić się z Boyem, który doradzał artystom "Qui pro Quo", aby zamiast kopjować obce wzory, trzymali się raczej życia; — mieliśmy dosyć przez pięć lat tego parszywego życia i wychowaliśmy sobie żydowską commedia dell arte. Zresztą to, co się Boyowi tak podoba, nie jest wcale wzięte z życia, tylko z gorącej i co się zowie na karku tęgiej głowy Tuwima, a widzieliśmy np. na Jastrzębcu, co znaczy żądło satyry umieszczone w nieodpowiednim odwłoku — musieliśmy mu je prawie przemocą wyrywać i dotąd jeszcze drżymy, aby mu, broń Boże, na jakiejś innej scence nie odrosło, — o tem, jak nas męczył hulaszczy p. Włast, nawet nie mówię.

Inna rzecz, że zastępować Kugelszwanca odrazu królem Sobieskim jest może przesadą, tem większą, jeśli się pamięta cwałującego teraz na spienionym bachmacie p. [[aktor::Jerzy Boroński|Borońskiego]], jak sobie świetnie język wykręcał w żydowskich skeczach, — zato taka "Zielona trawka" — oryginalna, krótka, śmieszna, śmiała a smaczna — jest wzorem scenki, w której artyści "Qui pro Quo" mogą się popisać, nie robiąc z siebie pośmiewiska.

Pani [[aktor::Zula Pogorzelska|Pogorzelska]] zrobiła w niej, to jest właściwie chciała zrobić... nie chcę być dwuznaczny, więc powiem, że była czarująco nieprzyzwoita i miała vis comica nie gorszą niż sam stary Frenkiel, p. [[aktor::Konrad Tom|Tom]] był cudownie sentymentalny, pani [[aktor::Lucjana Bracka|Bracka]] jest małym majsterkiem w komicznej szarży, dekoracja była bardzo pocieszna.

Scena z Janosikiem — jest po malarsku świetna, ale muzycznie fałszywa i nudna, co jest tem dziwniejsze, że wystarczyło zaśpiewać w niej tak, jak naprawdę śpiewają górale, aby zrobić świetny teatr i bajeczną muzykę; przytem nagi tors p. [[aktor::Michał Halicz|Halicza]] tyle ma akurat wspólnego z Janosikiem, co sanatorjum Dłuskiego w Zakopanem.

Z innych rzeczy eksperyment p. [[aktor::Fryderyk Járosy|Járosy'ego]] z cyframi jest sztuczny i pretensjonalny; p. [[aktor::Włodzimierz Macherski|Macherski]] jest złym ale w każdym razie aktorem — on jeden miał w tej scence jakieś akcenty, — "Dziad i baba" wzruszają starą melodją Moniuszki, — w prowincjonalnie wystawionym skeczu Awierczenki bardzo była miła i naturalna panna [[aktor::Justyna Czartorzyska|Czartorzyska]].

Pana [[aktor::Eugeniusz Bodo|Bodo]] nudno już jest wciąż chwalić — jak nigdy pomysłowo grali p. [[aktor::Hanna Ordonówna|Ordonówna]] i p. [[aktor::Karol Hanusz|Hanusz]].
}}
Aktor	Jerzy Boroński +, Zula Pogorzelska +, Konrad Tom +, Lucjana Bracka +, Michał Halicz +, Fryderyk Járosy +, Włodzimierz Macherski +, Justyna Czartorzyska +, Eugeniusz Bodo +, Hanna Ordonówna + oraz Karol Hanusz +
Autor	Jan Lechoń +
Klucz	lechon-teatr-1924-11-09 +
Nazwastrony	Jan Lechoń - Teatr Qui Pro Quo: Rewja nr 2 +
Numer	45 (45) +
Publikowane	Wiadomości Literackie +
Rodzaj	Recenzja +
Rok publikacji	1924 +
Strony	4 +
Tytuł	Teatr Qui Pro Quo: Rewja nr 2 +
Data "Data" is a type and predefined property provided by Semantic MediaWiki to represent date values.	listopad 9, 1924 +