Tekst źródłowy strony Tadeusz Boy-Żeleński - Premjera w Qui Pro Quo. Program 7-my: 7 krów tłustych

{{MetaUtwor
|klucz=boy-premiera-1925-02-03
|Autor=Tadeusz Boy-Żeleński
|Tytul=Premjera w Qui Pro Quo
|Published = Kurjer Poranny
|Nr = 34
|Data = 1925-02-03
|Strona = 4
|Przedruk =
|Uwagi = Podpisane B. Recenzja programu "7 krów tłustych" kabaretu Qui Pro Quo, której premiera miała miejsce 31. stycznia 1925 r.
|Gatunek = {{Gatunek|Rodzaj=Recenzja|Klucz=xxxx}}
|Źródło = Kurier Poranny, nr 20 z 1925 r.
|Treść = 
Zawsze podziwiam łatwość z jaką tych kilka osób, na których wspiera się [[kabaret::Qui Pro Quo|Qui pro Quo]], znajduje w sobie werwę i pomysły, by w tak krótkich stosunkowo odstępach stwarzać od A do Z wciąż nowe programy, które nawet wtedy kiedy są machane od ręki, dają tyle szczerej wesołości. Tym razem przybył i w sukurs w osobie p. El-Eł, który to pseudonim kryje osobistość znaną w "szerokich kołach towarzyskich naszego miasta", a zarazem utalentowanego płodnego piosenkarza.<ref>Leon Łuskino, w ówczesnym czasie podpułkownik WP, zastępca szefa Oddziału V (personalnego) Sztabu w Ministerstwie Spraw Wojskowych</ref> Jego piosenki żołnierskie, przyrządzone z wielkim smakiem na sposób niebieskoptaszęcy, budziły szczerą radość; co się tyczy "romansu z lalką" to wolę go nuconego poprostu przy pianinie, niż z tym aparatem inscenizacyjnym, który nadto obciąża tekst lekki i nikły w swym wdzięku.

W zabawnej parodji teatralnych gwiazd jak dzieci (Tommy) odznaczyły się pp. [[aktor::Nina Burska|Burska]] (świetna Lucy!) i [[aktor::Justyna Czartorzyska|Czartorzyska]], w "Złotej mrówce" kapitalnym "chińczykiem" był p. Jarosy, który znalazł dobrą (poza paroma fałszywie sentymentalnemi akcentami) partnerkę w p. Ordonównie; w dowcipnym "Rajskim weselu" T. Ślaza<ref>pseudonim J. Tuwima</ref> uroczą Ewą była pociecha naszej strości, p. [[aktor::Zula Pogorzelska|Pogorzelska]]. Pp. Macherscy mieli swój piękny małżeński moment w skeczu "Zmienny prąd", zaś w "szmoncesjadzie" "Mydło---mydło" pp. Boroński i [[aktor::Konrad Tom|Tom]] wznieśli się na najwyższe szczyty tego specyficznego komizmu, który stanowi specialite de la maison istotnie bez konkurencji. Jeden przykład: Fajbuś mówi do Naftusia: "Chciałbym mieć majątek Rotszylda i twoją twarz. --- Na co ci moja twarz? pyta Naftuś. --- Bo jakbym miał majątek Rotszylda, to ja pluję na twarz".

A cóż dopiero te obszerne przekleństwa, zaczynające się od słów: "Ja sobie życzę, żebyś ty był szemie lniane"...

Owacyjnie witany p. Rentgen odśpiewał dowcipne "narodowościowe" piosenki Wima,<ref>za tym pseudonimem ponownie J. Tuwim</ref> poczem dodał nad program nieporównaną "Roztańcowaną babę", ułożoną przez siebie z motywów ludowych.

Melancholikom poleca się cały program, na którego ocenę (co w tej chwili dopiero spostrzegam) trzeba mi było zużyć następujące przymiotniki: "podziw, łatwość, szczerość, wesołość, utalentowany, płodny, radość, zabawny, świetny, kapitalny, dobry, piękny, uroczy, pociecha starości, najwyższe szczyty, bez konkurencji, owacyjny, nieporównany". Taniej się nie da, człowiek sam wówczas ma wyrzuty sumienia, że za chłodno napisał! To nie jest lekki chleb być recenzentem w Warszawie.
}}

== Przypisy ==
<references/>
Aktor	Nina Burska +, Justyna Czartorzyska +, Zula Pogorzelska + oraz Konrad Tom +
Autor	Tadeusz Boy-Żeleński +
Kabaret	Qui Pro Quo +
Klucz	boy-premiera-1925-02-03 +
Klucz rodzaju	xxxx +
Nazwastrony	Tadeusz Boy-Żeleński - Premjera w Qui Pro Quo. Program 7-my: 7 krów tłustych +
Numer	34 +
Publikowane	Kurjer Poranny +
Rodzaj	Recenzja +
Rok publikacji	1925 +
Strony	4 +
Tytuł	Premjera w Qui Pro Quo +
Data "Data" is a type and predefined property provided by Semantic MediaWiki to represent date values.	luty 3, 1925 +