Leopold Staff - En sun' aŭtuna arboj semas oron

               El la ciklo: "Ĝojo kaj malĝojo de feliĉo kaj momento"

En sun' aŭtuna arboj semas oron,
Kiel trankvilon de kisoj pacigaj,
Sur frunton mian kaj sopiran koron...
L' anim' banita en fontoj mildgaj
Neniam pensos pri ama edeno...
Jam ne revenos la tempo ebiria...
...Dolĉa kaj varma estis buŝo ŝia
Kaj arb' siringa floris en ĝardeno...

Kor', sanigita zorge de malĝojo,
Jam ne memoras en nuna momento,
Kial freneza sin ĵetis en vojo,
Kiel folio dum aŭtuna vento...
L' animo dronas en ĉarma sereno,
Per rememor' mi ĝin tuŝos nenia...
...Dolĉa kaj varma estis buŝo ŝia
Kaj arb' siringa floris en ĝardeno...

Kiu ĝin vundis kaj kie --- la koro
Jam ne memoras, ne volas memori,
Kaj preskaŭ ĝojas, ke la ama horo
Sur viv-horloĝo jam ĉesis sonori...
Mi ne bedaŭras sonĝojn de l' mateno,
Neniam sonos kord' pri tempo tia!...
...Dolĉa kaj varma estis buŝo ŝia
Kaj arb' siringa floris en ĝardeno... Ah!

---

Pierwodruk w: Pola Esperantisto, nr 9,1911, str. 139; Przedruk: w czas. Literatura Mondo, Budapeszt 1931, nr 7; Przedruk w tomach: Julian Tuwim - Versajoĵ propraj kaj tradukitaj. Uwagi: Przełożył Julian Tuwim.

Wiersz Staffa W jesiennym słońcu... (z tomu: Gałąź kwitnąca) w przekładzie na esperanto. Debiut przekładowy Tuwima. Wiersz ukazał się z dopiskiem Kun permeso de l' aŭtoro tradukis Julian Tuwim --- z upoważnienia autora tłumaczył... Geneza wiersza: po zapoznaniu się z wierszami Staffa w 1911 roku Tuwim zwrócił się do niego z prośbą o pozwolenie wydrukowania przekładów jego poezji na esperanto. W zbiorach Tuwima zachował się oryginał listu Staffa z odpowiedzią:

"Szanowny Panie, chętnie udzielam Szan. Panu pozwolenia przekładu poezyj moich na esperanto, dziękując za słowa życzliwe. I proszę przy sposobności o łaskawe przesłanie mi ewentualnie drukowanych tłumaczeń --- najlepiej pod adresem Księgarni Polskiej we Lwowie (ul. Akademicka) --- gdyż we Lwowie stale nie przebywam, a przyszłego adresu swego podać na razie nie umiem. Proszę przyjąć wyrazy szacunku i poważania. (---) Lwów 6 III 1911."

List ten zapoczątkował serię przekładów Tuwima (ukazało się siedem wierszy w latach 1911---1914) i był początkiem przyjaźni obu poetów. O faktach tych wspomina Tuwim w artykule: O moim Staffie. Dla esperanto jako "idei pomocniczego języka międzynarodowego" zachował Tuwim zawsze sympatię i zainteresowanie. W 1934 roku był członkiem Komitetu Honorowego Zjazdu Esperantystów w Warszawie. Do końca życia czytał esperanckie czasopisma (ostatnia wypowiedź Tuwima na ten temat --- w audycji radiowej z dn. 23. grudnia 1952 roku). W latach 1948---1952 korespondował ze Związkiem Esperantystów Polskich w Warszawie. Stosunek Tuwima do esperanto omawia artykuł: I. Dratwer, A Rajski: Julian Tuwim a esperanto, Bulteno de Asoccio de Esperantistoj en Pollando, Warszawa 1954, nr 12.

Źródło tekstu: wg pierwodruku

klucz: staff-ensun-1911