Wypowiedzenie traktatu handlowego między Stanami Zjednoczonymi a Rosją

17. grudnia 1911 r. ambasador Stanów Zjednoczonych wręczył rosyjskiemu ministrowi spraw zagranicznych notę, dotyczącą wypowiedzenia traktatu z roku 1832. Równocześnie oświadczył gotowość rozpoczęcia układów celem zawarcia nowego traktatu, o czym donosiła prasa już kilka dni później. Główną przyczyną wypowiedzenia traktatu było łamanie praw Żydów w Rosji oraz wprowadzenie obowiązku wizowego dla obywateli Stanów Zjednoczonych, co było sprzeczne z art. 1 tego traktatu.

Zilustrował to rysownik austriackiego Kikeriki poniższym rysunkiem: za Rosjaninem na ścianie jest napis "Zakaz imigracji Żydów" a za Wujem Samem "Postanowienie o swobodzie przemieszczania się Żydów". Jednocześnie postawa Amerykanina sugeruje, że chciałby się ich pozbyć, zaś Rosjanin nie chce Żydów wpuścić. Podpis pod rysunkiem należy chyba tłumaczyć jako "czy istnieją między nimi jakieś nieczyste interesy?".

Znalazło to również odzwierciedlenie w Korespondencji braterskiej w Musze, z którego poniższy fragment:

Nie dochodząc do kwatery Aleksandra Iwanowicza, szum ja już na ulicy usłyszał, a kiedy drzwi otworzył, krzyk i gwałt taki dał się mnie słyszeć, jakby tam kupiecka jarmarka była.
— Co to u was nielegalne zebranie, Aleksandr Iwanowicz? — pytam Guczkowa, który sam w swojej personie w antykamerze się znalazł.
— Boże chroń! — powiada Guczkow — ze wszystkiem legalna targowo-przemysłowa schodka. Kupcy z Moskwy zjechali się i z nimi rusko-amerykański konfikt rozbieramy.

Jak to zwykle bywa, dyskusja ciągnęła się długo i pewnie skończyłaby się niczym, gdyby nie propozycja, która padła:

— Panowie — zawołał ja — niepotrzebne spory! Ja was pogodzę, jeśli mnie słuchać zechcecie.
— Jak nie słuchać — ozwali się kupcy. — Policejskich słuchać my od pradziadów przywykszy. Policji dzieło zgodę i uspokojenie robić.
— Patrzcie na ulicę — powiadam. — Widzicie co tam jest naprzeciwko?
— Amerykański bar — rzekł jeden z kupców.
— Nu i dzieło! — mówię.— W miejsce zamorskiej Ameryki do niego atakę przypuścić i prowiant jemu skonfiskować. I kupiecki prestiż będzie uratowany i gardłom radość wyjdzie.
— Ura! — krzyknęli kupcy. — Weźmiem jego przystępem, ani jednej kropli napitku nie zostawim. Rubli u nas nie brak, gotową monetą zapłacim.
— Nadojadło już guczkowski czaj chlustać. Wszystkie poty z nas wyszli, i ochłodzili my się porządkiem, ogrzać się teraz pora.
— Naprzód, bracia kupcy! Odemścim Ameryce nie po guczkowskiej, no po swojej kupieckiej programie.

I w taki to sposób Rosjanie odemścili się na Amerykanach.

Patrz też

Korespondencja braterska - Mucha, nr 1, 1912