Aleksander Puszkin - Poeta: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 14:22, 23 cze 2011

 Póki poety nie przywoła
 Apollo ku ofierze świętej,
 W powszednich troskach i mozołach
 Trwa marnościami pochłonięty.
 Nie dźwięczy struny zamilkłemi,
 W bezładzie chłodnym dusza śni,
 I pośród nędznych synów ziemi
 Najnędzniej może spędza dni.
 Lecz ledwo dźwięk boskiego słowa
 Dotykiem muśnie czujny słuch,
 Wnet zrywa się poety duch
 I jako orzełby szybował.
 Od uciech świata myśli biegą,
 Nuży go rozgwar rzeszy tłumnej,
 Do stóp bożyszcza ulicznego
 Już nie pochyli głowy dumnej.
 Zmieszany, dziki i surowy,
 Pełen melodji biegnie w dal,
 Nad morze, nad pustkowie fal,
 W szerokoszumny gąszcz dąbrowy.

Pierwodruk w: Wiadomości Literackie, nr 14 (541),1934, str. 1;

Uwagi: Przełożył Julian Tuwim.